Met lichte tegenzin, dat wel. Het is in Amsterdam inmiddels net als in de landelijke politiek: er zit het zo te zien onwrikbare motorblok van GroenLinks, D’66 en PvdA, dat acteert alsof ze links of groen zijn. Het is zeer ongeloofwaardig geworden, maar vermoedelijk gaat de schare expats, zoals je ze moet noemen, heel liberal voor een van de eerstgenoemde twee stemmen, of voor Titanicpartij Volt. Want in Amsterdam kan alles, zelfs hand in hand lopen, al wil de VVD daar iets aan doen.
Mijn stem op de beproefd groene partij waar ik zeventien jaar lid van ben geweest is niet meer dan een demonstratie. Je kunt ook met een kartonnetje lopen waar “Dit zijn vier woorden” op staat, maar deze demonstratie is nog wel net iets effectiever, hoewel niet zeer.
Ik zeg het niet voor de eerste keer: ik heb nooit meegedaan aan het regelmatig terugkerende ritueel van “Stem niet” kalken of plakken, waarmee anarchisten uit een vaak diepe winterslaap kwamen. (Het zit nu anders, des te beter). Mijn stem voor pacifistisch socialisme respectievelijk Groen (de Groenen, niet GroenLinks nee) en zeker voor de Partij voor de Dieren is precies dat voor mij: een demonstratie op een vel papier met een rood potlood. Even buiten de neoliberale orde stappen, zoals een demonstratie dat ook beoogt.
Maar er is meer aan de hand, altijd geweest maar nu zeker.
Fascisten en neonazi’s zijn talrijk in den lande en dus ook in de vertegenwoordigende lichamen. Ja, deze stervende orde kweekt monsters. En het zijn nog slechts de marginale partijen die vertrouwen in de wegzinkende parlementaire democratie koesteren. Ik heb geen idee waar dit naar toe gaat maar ik zal demonstreren. Dit is een zwaar bevochten demonstratierecht dat ik me zolang het blijft niet laat ontnemen.
– Uitgelichte afbeelding: By Electiontechnology at English Wikipedia – Transferred from en.wikipedia to Commons., Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=34928028
