Nu kan ik mij niet geheel verplaatsen in de PvdA-achterban, maar volgens mij is het een typisch geval van een mismatch tussen de Haagse psychologie en die van de gemiddelde stemmer. Binnen de logica van politiek Den Haag is ironie en zelfrelativering een groot goed. Beleidspunten die je binnensleept, stemmen die je wint, het is allemaal onderdeel van het grote spel. Mensen die dat spel te ernstig en met teveel verbetenheid spelen, daar wordt op neergekeken. Dat gold voor Agnes Kant van de SP, het geldt ook voor Diederik Samsom. Het fanatisme van Samsom maakt hem soms onuitstaanbaar, zo gaat de analyse.
De schuld van Diederik
[Eer]gisteren ging een filmpje viraal waarin een zingende Diederik Samsom te zien is die de spot drijft met zijn impopulariteit. Het gebeuren vond plaats tijdens een informele borrel met PvdA- en VVD-kamerleden. Er zijn inmiddels talloze artikelen in de media te lezen over het gevoel van humor dat Samsom hervonden zou hebben, waarbij de hoopvolle verwachting wordt uitgesproken dat deze lichtvoetige toon hem mogelijk stemmen gaat opleveren. Vreemd, want bij mij wekte het bovenal weerzin op.
