Zonder enige moeite nam ik plaats in het vierde stel van de laatste metro op Centraal Station. Voor mij nam een wat oudere man plaats en hij sloeg zijn krantje open. Achter mij zat een Antilliaanse jongeman, geschatte leeftijd iets van drieëntwintig jaar? Volgens mij wel. Enfin, mijn plaats in het metrostel was goed. Ik had de rijrichting dezelfde kant op als mijn neus in normale condities. Schuin tegenover mij zat een vrouw met een kind naast haar. Zelfs zat ze al bellend, sms’end en al twitterend nog half op het kind te letten dat bij het zien van een halve krant het direct in de mond stak. De woorden “multiculturele samenleving werkt niet” hingen tussen neus en kin.
Een kunstmatige stem maakte mij attent op het feit dat wij nu al bij station Slinge waren. Het kindje begon te schreeuwen, het hoofdje kwam bij het remmen nogal bruusk tegen de stoel ervoor. Het kind in tranen. De Antilliaanse jongen achter mij staat op. Uit zijn rugzak haalt hij tissue’s. Verbaasd kijk ik de oude man voor mij aan. Zijn ogen stonden diep in De Spits terwijl ik zachtjes fluisterend een uittreksel hoorde van het ‘Medisch Woordenboek Der Terminale Ziekten’.
Verbaasd over dit tafereel schrijf ik dit stuk. Ik verbaas mij zeer over de stereotypen die de maatschappij rijk is, niet zozeer de verbazing over het feit dat ze bestaan maar meer het feit dat ze in zulke grote getallen aanwezig zijn. Neem nou de Antilliaanse jongen van drieëntwintig. Als ik er niet bij had gezet dat het een Antilliaan was had niemand rare beelden gekregen over een ander verhaalverloop in het hoofd gekregen. Ik durf er nu iets om te verwedden dat er een enkeling is die zich hier al heeft laten misleiden door een nationaliteit. Het is toch algemeen bekend dat slechts een kleine populatie van groepen neigen naar excessief agressief gedrag en criminaliteit? Maar neen, men denkt niet zo. Men denkt eerder goed over de oude man met zijn krantje. Ik vind het eerlijk gezegd blasfemie om dan te stellen dat dit een beschaafd land is. Wat is beschaving eigenlijk? De Romeinen noemden iets al snel Barbaars en onbeschaafd omdat het niet in het eigen huisje paste. Maar kunnen wij ons zelf dan wel beschaafd noemen? Als wij de conversatie niet aandurven gaan met andersdenkenden? Gelukkig is een ander kenmerk van een beschaving dat er ontwikkelingen plaatsvinden. Nou, die mogen wel komen.
Niets meer dan lof Andrei 😉 Kan niet wachten tot je volgende stukje.
Inderdaad, mooi geschreven. Keep ‘m coming.
Hear Hear!
Andrei welkom! Mooi, menselijk stuk. Kan heel Nederland van leren.
Ik dank jullie allen wel voor de lieve reacties! 🙂
Erg mooi stuk! Ik ben het er tevens helemaal mee eens, zo spijtig dat dit allemaal de hedendaagse orde van de dag is. Ik had de wereld graag wat begripvoller voor de medemens gezien.
*sluit zich unaniem bij de rest aan* 😎
(en bovendien weet ik hoe leuk het is als er bij je eerste stukje flink gepost wordt, dus post ik natuurlijk méé
)
Ik sluit me ook aan bij de rest. Goede stukken zoals deze die tot introspectie oproepen moeten vaker worden geschreven… hier op krapuul en in de mainstream media.
Andrei, mooier had je het niet kunnen verwoorden! Welkom…
dit is een versie van het verhaal van de barmhartige sameritaan. Waar de hogepriester en andere belangerijke landgenoten aan de gewonde man voorbijlopen, helpt de buitenlander hem wel, waar hij het als laatste van verwachtte.
persoonlijk verbaast het gedrag me meer van een jongen van 23 dan van zijn afkomst, maar erg bijzonder is het nu ook weer niet. De meeste mensen zijn goed, en we moeten ons algemene vertrouwen niet laten verpesten door de paar kl**zakken die er tussenlopen. Tot het tegendeel bewezen is!