De onstuitbare behoefte tot zelfvernietiging van de sociaal-democratie – Spanje…

Arnold J. van der Kluft1

Samsom gaat er tegenaan. Hij wil minister-president worden, laat hij weten. Het eigen twitteraccount heeft hij stilgelegd nadat Krapuulauteur Huib Riethof hem er op wees dat Anne Frank niet in aanmerking zou zijn gekomen voor het door Samsom zo toegejuichte kinderpardon. In plaats daarvan is er nu @teamdoorknokken. Voor wie, tegen wie? In wat voor wereld vertoeft zo’n man?

In Frankrijk is op het ogenblik dat dit bericht verschijnt de operatie “verwijder de Jungle” in Calais aan de gang. Het sociaal-democratische noodtoestandsregime slaat toe, en zal daarna waarschijnlijk de autonome zone van Notre-Dame-des-Landes aanvallen.

De Blairite meerderheid van de parlementsfractie van Labour lijkt even verdoofd door de te verwachten slag in het gezicht in de vorm van een extra grote overwinning van Jeremy Corbyn als fractievoorzitter/partijleider. Maar daar zal het niet bij blijven.

En, het zat er aan te komen: de Socialistische Arbeiderspartij van Spanje – ja, ongelooflijk, maar zo moet de naam vertaald worden – geeft het groene licht aan de postfranquisten van Rajoy om een minderheidsregering te vormen. Het land moet gered worden, niet weer verkiezingen waarin de PSOE verandering belooft, er op zinspelend dat er misschien een coalitie op links gevormd kan worden. Om deze illusie de kop in te drukken is eerder deze maand partijleider partijleider Pedro Sánchez de laan uitgestuurd.
De PSOE zal zich van stemming onthouden als er een nieuw oud kabinet van de postfascisten – o pardon, “de middenpartij” – wordt gepresenteerd. Alles beter dan een minderheidscoalitie met Podemos en Verenigd Links, en misschien linkse autonomistenpartijen.
Het is politieke zelfmoord en het is niet mooi, maar de verandering die beloofd werd hoeft tenminste niet uitgevoerd te worden. Voor de vorm zegt men dat stemonthouding geen steun betekent.

Resultaat: de nationale politie beschermt het hoofdkwartier van de PSOE tegen woedende leden. Geen einde in schoonheid, maar dat kun je van de PvdA ook zeggen.

Arnold J. van der Kluft

Veel kostbaar bloed heeft 's werelds loop gestort
en menig bloem is onverhoopt verdord;
verhef u niet op jongzijn en op glans,
de knop valt af, eer zij geopend wordt.

(J.H. Leopold)

1 gedachte over “De onstuitbare behoefte tot zelfvernietiging van de sociaal-democratie – Spanje…”

  1. Pingback: Andere tijden met verliezende sociaaldemocraten | Krapuul

Reacties zijn gesloten.