Volgens 2doc.nl, naar eigen zeggen ‘dé website voor documentaires van de publieke omroep met context’, hebben The Kinks nooit een hit gescoord en mogen we rustig spreken van een ‘geflopte band’.
Geen idee wie daar vandaag achter de knoppen zat, maar als dit de context is waarbinnen we documentaires van de NPO moeten plaatsen, kunnen we de publieke omroep maar beter opdoeken.
The Kinks zijn/waren – de huidige status is een beetje onduidelijk – één van de belangrijkste, meest succesvolle en meest invloedrijke bands uit de geschiedenis van de rock ’n roll en Ray Davies is zonder concurrentie de beste naoorlogse Engelse dichter (Seamus Heaney was een Ier).
Dit is één van hun mooiste, over het verschil tussen droom en realiteit, een terugkerend thema in het werk van Ray Davies. Dit keer is het onderwerp niet het gedroomde Britse verleden, maar de Hollywood celebrities, wiens publieke image niet altijd overeenkwam met de werkelijkheid. Speciale aandacht voor de wijze waarop Ray Davies in een paar regels een karakter weet te schetsen: Rudolph Valentino looks very much alive/And he looks up ladies dresses/As they sadly pass him by.
De favoriet van onze twittervriend @_Joos die het vandaag ook opnam voor de eer van The Kinks. Hulde!
Laurent kon overgehaald worden mee te doen met een Favorietenlijstje met deze liveversie van I’m not like evrybody else
Hoewel Arnolds nr. 1 waarschijnlijk wel Days is kiest hij voor dit geval You really got me pt.2, de klanken die hem en het Britse publiek tegen het plafond deden springen in 1964 – het komt nog harder aan in de fading van de herfstavond met Radio Moskou door Caroline heen…
All day and all of the night
- Uitgelichte afbeelding: “Sunset over Waterloo Bridge 1916” oil on Canvas. Free for non-commercial use
