Dit artikel verscheen eerder op de website van GroenLinkser H. Groen.
Met het debat over Kunduz is ook de vraag weer naar boven gekomen in welke mate de burger actief betrokken moet worden in de besluitvorming van kamerfracties en in welke mate die invloed doorslaggevend dient te zijn. Volgens Maurice de Hond is het besluit van de GroenLinks fractie de volgende stap in de vergroting van de kloof tussen burger en politiek en is het point of no return bijna bereikt. Volgens mij is dat eerder angstpolitiek dan realiteit.
Maurice de Hond gaat sowieso de fout in op het punt dat de fractie zich niet door de achterban heeft laten informeren. Dat zoiets beter kan werd ook op het congres beaamd middels een ingediende motie op dit punt, die dan ook werd aangenomen. Het is echter niet zo dat de fractie doof was voor de achterban. Maar de fractie heeft haar eigen verantwoordelijkheid en staat vrij van last. Een elementair beginsel mede omdat de 2e kamer fractie door de kiezer wordt gekozen en niet door het congres. Ook klopt het niet in MdH voorstel dat de fractie 3 weken geleden de achterban moest informeren dat zij voor zou zijn. 3 weken geleden was daar helemaal geen sprake van. Een behoorlijke omissie in het stuk van Maurice. Volgens mij is dit zoeken naar de bekende stok.
Kloof.
Al lange tijd, de nodige jaren zelfs, wordt vanuit verschillende hoeken en ook door MdH continue beweerd dat de kloof steeds groter wordt en het politieke bestel op instorten staat. Enig bewijs ontbreekt daar echter voor. Het zijn opvattingen die als feit worden gepresenteerd door Maurice. Want is het nu werkelijk zo dat de kloof groter wordt of staat de burger gewoon te dicht op het vuur? Laten we de discussie eens vanuit een ander perspectief bekijken: De kloof is niet te groot, maar te klein. Wie dicht op het vuur staat, heeft geen overzicht en brandt zich te snel.
Waarom te klein? Neem 40 jaar terug. Kon u toen een politicus emailen, sms, twitteren, brief sturen etc. en dan ook nog antwoord krijgen? Had u 40 jaar geleden net zoveel informatie ter beschikking over politieke besluiten als nu? Het antwoord is natuurlijk ontkennend. Maar daar is niet alles mee gezegd. Het probleem is eerder de complexiteit van onze wereld en daarmee ook de besluitvorming. Enorm veel belangen, globalisering, groeperingen, lobbyisten, machtsverhoudingen etc. De wereld is niet meer overzichtelijk. Elk besluit kan op elk gewenste manier uitgelegd worden en wie welk belang dient valt vaak niet te achterhalen. Daarnaast heeft de kiezer via het internet wel veel informatie beschikbaar, maar is dit de juiste informatie en welke informatie neemt de kiezer tot zich?
Het internet loopt over van de complot theorieën waar hele volksstammen zich aan tegoed doen. Meningen en opvattingen worden achteloos tot feit verheven. Fact-free citizenship, zal ik maar zeggen. Het feit dat er veel informatie beschikbaar is, betekent niet automatisch meer of betere kennis bij de burger. Kwantiteit waarborgt geen kwaliteit. Ook daar verslikt MdH zich.
De opkomst van het populisme is in zekere zin een overbrugging van de kloof. Een grote groep mensen die voorheen niet zichtbaar waren in de politiek en geen stem hadden, zijn nu zichtbaar en oefenen zichtbaar invloed uit. Het is ook opvallend dat juist deze rechtse groep zeer fanatiek is gaan stemmen. Nog veel meer dan linkse kiezers die het vaak laten afweten, terwijl die altijd het belang van de democratie uitdragen. Als de burger zich zou afkeren van de politiek dan zou je eerder opkomst percentages verwachten zoals tijdens de verkiezingen van het Europees Parlement. Daar hebben we wel een groot probleem. Kijkt u maar eens op dit staatje hoe dat afglijdt.
Besluiten
Betekent het nemen van een omstreden besluit dat zelfs geen meerderheid kent, dan een stap in de vergroting van de kloof? Als dat zo is, zou een land onbestuurbaar worden. Maurice de Hond wil blijkbaar dat politici gaan beslissen op grond van peilingen. Peilingen die trouwens dubieus zijn omdat zij een momentopname zijn en ook nog eens een zwart-wit afspiegeling is van de opvatting van de gepeilde kiezer. Dit bleek wel duidelijk tijdens het Congres van GroenLinks. Waar Maurice de Hond zowat het einde van GroenLinks voorspelde, bleek de soep niet zo heet gegeten te worden. Een stevig debat maar sterk gericht op de inhoud kenmerkte het congres. Dan wordt ook duidelijk dat er een duidelijk verschil is tussen de huidige missie, het werk van de fractie en de wens van GroenLinks om internationaal betrokken te blijven en de Afghaanse bevolking niet in de steek te laten. Zaken die in de peilingen van Maurice de Hond totaal niet tot uitdrukking komen. Zijn commentaar miste dan ook elk doel, zoals verwoord in Joop.nl. MdH trekt maar al te vaak allerlei politieke conclusies op grond van peilingen, die de politieke opvattingen nauwelijks weergeven.
Maar politici moeten soms tegen de draad ingaan, omdat de kiezer opportunistisch is en sterk vanuit eigenbelang denkt en handelt. Zou u zomaar instemmen met belastingverhoging, hogere boetes, bezuinigingen etc? In Florida speelt dit probleem hoog op. Florida zit al jaren in zwaar weer omdat de bevolking dermate veel invloed heeft op de besluitvorming, dat noodzakelijke financiële ombuigingen maar niet plaats vinden. Florida heft namelijk geen inkomstenbelasting en krijgt dat ook niet van de grond. Florida herbergt veel gepensioneerden en die zitten niet te wachten op een dergelijke maatregel.
Ook bleek de inrichting van de VS als democratische staat door de Founding Fathers niet op grote steun te kunnen rekenen. In tegendeel zelfs. Hadden de Founding Fathers naar de meerderheid geluisterd, dan was er van de Bill of Rights en de democratisering weinig terecht gekomen. Of wat dacht u van de slavenhandel? De afschaffing daarvan in Europa en de VS kende geen brede steun. Kortom. De meerderheid heeft niet per definitie gelijk.
Lokale invloed.
Martin Sommer was een stuk scherper in de Volkskrant over de invloed van de kiezer. Geef de kiezer daar invloed waar hij werkelijk zicht en kennis van heeft. Zijn directe omgeving. Het is een illusie om te veronderstellen dat alle kiezers over internationale politiek een zo volledig mogelijk beeld hebben en tot een afgewogen, op inhoud gebaseerde, afweging komen. We hebben politici om dit werk te doen en zij hebben daartoe ook bronnen ter beschikking die de burger niet heeft. Dat vereist vertrouwen hebben in je fractie, zoals ook door het congres van GroenLinks is uitgesproken. Anderszijds is er niets mis met een scherpe controle van die fractie door het congres en regelmatige toetsing [verantwoording] van de fractie. Dat zorgt voor een bestuurbaar land en houdt de kloof minimaal.
Want dat er altijd een zekere afstand zal zijn tussen burger en politiek is eigenlijk onvermijdelijk. Fracties hebben een andere verantwoordelijkheid, een andere positie en een andere blik op de wereld. De kloof tussen burger en politiek is niet groter aan het worden, maar de posities zijn in de afgelopen 40 jaar drastisch veranderd. Dat gaat altijd gepaard met ‘veranderingspijn’ zoals menig organisatie dat ook kent. Maar dat betekent niet dat het bestel op instorten staat. De opvatting van MdH is eerder angstpolitiek dan gebaseerd op de realiteit.
http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/zo_wordt_de_kloof_dus_groter/
Met dit soort geschriften om de collaboratie van Groen Whatever goed te praten ga ik haast hopen dat MdH gelijk krijgt waar het Groen Whatever betreft . Natuurlijk heeft de meerderheid niet altijd gelijk , maar als de meerderheid van je partij tegen Kunduz ismaar je fractie toekomstige ministerspostjes en staatssecretariaten belangrijker vind dan principes zit er iets flink fout ….
De manier waarop MdH mbv zijn peilingen te werk gaat en daaruit conclusies trekt wordt terecht bekritiseerd.
Verder lijkt dit stukje in mijn ogen ook een behoorlijk gehalte hebben van rechtvaardiging van de GL manoevres achteraf. Interessant vind ik de opmerking: ” De kloof is niet te groot, maar te klein. Wie dicht op het vuur staat, heeft geen overzicht en brandt zich te snel.” Het gebrek aan overzicht lijkt me ook aanwezig bij de GL fractie. Die zit te dicht op de kwestie Afghanistan en op haar streven regierungsfähig te zijn en verliest de kijk op de bigger picture van de opvattingen van haar kiezers en haar eigen (oorspronkelijke) uitganspunten.
Deze opmerking stoort me: “Maar politici moeten soms tegen de draad ingaan, omdat de kiezer opportunistisch is en sterk vanuit eigenbelang denkt en handelt.” vind het wat arrogant. De vergelijking met de kortzichtigheid van gepensioneerden in Florida en etc. behoorlijk beledigend, vind je niet?
Met name GL roemt zichzelf als idealistische partij. Zou dat dan niet gelden voor haar eigen kiezers?
Er ontstaat een kloof als de politicus denkt het beter te weten dan haar kiezers.
De kloof waardoor mensen weg blijven bij verkiezingen ontstaat uit het gevoel dat stemmen toch niks uithaalt, dat je stem er niet toe doet. Een stem op GL betekent niet meer wat het vroeger betekende.
lieke Schreef:
Groen Whatever doet me met dit soort stukjes sterk denken aan een bepaald type hulpverlener dat ik over de jaren ben tegengekomen , bij wie de hulpvraag niet belangrijk is , maar wat ZIJ denken dat de client nodig heeft … Elitair en vaak zeer pushy …
De Afghaanse bevolking niet in de steek laten – hoe verzin je het?
Ik heb even bij mijn voorouders geïnformeerd – de mannen industriearbeiders, de vrouwen naaisters, en zij vertelden dat hun niets is gevraagd. Waren trouwens te afgepeigerd om er zelfs over na te denken. Hadden ook nog nooit van hun leven een slaaf gezien.
Op dit niveau wordt er in “Groen” “Links”gedacht. Het virus van het neoliberalisme heeft de patiënt allang doen overlijden maar deze weet het nog niet.
@Arnold, sapperdeflap, even in de bres springen voor alle GroenLinksers die hun lidmaatschap in de afgelopen dagen/uren hebben opgezegd, of dat nog net niet doen. ”Op dit niveau” wordt er gelukkig niet door iedereen in GroenLinks gedacht.
de eerste fase van het rouwproces: ontkenning
Wat dat betreft kan ik nog wel meevoelen met de leden die zich jarenlang hebben ingezet en verbonden hebben gevoeld met de partij en zich bedrogen voelen, maar het liever niet erkennen. Scheiden is soms gewoon een pijnlijk proces
“Martin Sommer was een stuk scherper in de Volkskrant over de invloed van de kiezer. Geef de kiezer daar invloed waar hij werkelijk zicht en kennis van heeft. Zijn directe omgeving. Het is een illusie om te veronderstellen dat alle kiezers over internationale politiek een zo volledig mogelijk beeld hebben en tot een afgewogen, op inhoud gebaseerde, afweging komen”
Volledig eens.Het Nederlandse volk – inclusief ik zelf uiteraard – is niet in staat een dossier van duizenden pagina’s voldoende te doorgronden om tot een goed onderbouwd besluit te komen (denk aan het referendum over het grondwettelijk verdrag waar bijna alle fracties tegen de achterban ingingen).
Echter in dit geval is een veelgehoorde reden om tegen te zijn “Als er toch zoveel bezuinigd moet worden, begin daar dan maar mee”. Dat is te verdedigen, ook zonder verdere kennis van het Afghanistan-dossier. Het is geen keuze tussen honderden pagina’s tekst of honderden andere pagina’s tekst, maar kan gereduceerd worden tot “heb ik zin om miljoenen uit te geven aan het opleiden van Afghaanse politiemensen, al dan niet in ruil voor goodwill bij de USA en NATO?”.
Die vraag is al een stuk simpeler.
@5
Pardon – ik wilde niet suggereren dat iedereen zo redeneert in de opvolgerpartij van CPN en PSP. Maar Groen moet wel een belangrijke stroming in GL vertegenwoordigen.
“Martin Sommer was een stuk scherper in de Volkskrant over de invloed van de kiezer. Geef de kiezer daar invloed waar hij werkelijk zicht en kennis van heeft. Zijn directe omgeving. Het is een illusie om te veronderstellen dat alle kiezers over internationale politiek een zo volledig mogelijk beeld hebben en tot een afgewogen, op inhoud gebaseerde, afweging komen”
“Het volk” kan uitstekend afwegen dat het geen zin heeft om te betalen voor collaboratie met het bombarderen en vermoorden van mensen in een Centraalaziatisch land dat ook Alexander de Grote niet onder de duim heeft gekregen. Daar is niets ingewikkelds aan. Je moet “Doorgeleerd”hebben en een plaatsje aan de trog ambiëren om net te doen alsof het zo’n zware afweging is.
De Wildersbende heeft dat in ieder geval wel door. En ze krijgen een cadeautje van “Groen” “LInks”.
Maurice de Hond… da’s toch die kerel die denkt dat je “dubbelblind”-onderzoek bij het testen van medicijnen kunt vervangen door 10.000 internetters te vragen of ze denken dat ze griep hebben gehad?
@ Jelle:
Goed dat je de vraag terugbrengt tot eenvoudiger proporties. Het economisch prinicipe vind ik persoonlijk een beetje armoedig. Een goede zaak mag best wat kosten. Verder denk ik dat de GL fracties, misschien beter ook wat minder pagina’s had gelezen. Het is evengoed een illusie om te veronderstellen dat alle kamer-/fractieleden over internationale politiek een zo volledig mogelijk beeld hebben en tot een afgewogen, op inhoud gebaseerde, afweging kunnen komen.
Door de bomen het bos niet meer zien lijkt me van toepassing, zo gefocussed op details in het dikke dossier, dat uit het oog is verloren waar de oorlog in Afghanistan werkelijk over gaat.
GL fractie durfde niet nee te zeggen wegens eerdere uitspraken en dat lijkt naar mijn smaak op de dienstplichtige jongens vroeger, die eigenlijk wel in het leger wilden, maar het ook te moeilijk vonden om de (zware) consequenties van dienst-weigeren te dragen. Best begrijpelijk, maar zeg dat dan, en niet dat je “het leger van binnenuit gaat veranderen”. Zo zal de “het is nu echt een civiele missie”- opvatting van Sap heus niet de aard van die oorlog veranderen (was het maar waar)
Een oorlog is geen vredesmissie,en een militaire operatie is geen ontwikkelingswerk. Het is geen keuze tussen honderden pagina’s tekst of honderden andere pagina’s tekst, maar kan gereduceerd worden tot de vraag: is het oorlog of ontwikkelingswerk?