Cultureel marxisme is sinds een aantal jaren ook in Nederland een populair begrip. Het voert terug op ideeën die ontwikkeld werden door de Frankfurter Schule, maar is meestal slechts een stok is om iedereen mee te slaan die er enigszins progressieve ideeën op na houdt. Het gaat uit van een kwaadaardig, links complot om de westerse waarden en cultuur te vernietigen, al dan niet in samenwerking met de islam. Het begrip wordt gebruikt door Amerikaanse ultra-conservatieven en andere conservatieven, (extreem-)rechtse bloggers, libertariërs, islamhaters, neo-masculinisten, orthodoxe christenen, PVV-ers, racisten en neo-nazi’s.
In dit eerste artikel wordt de ultraconservatieve oorsprong van het begrip besproken. Een tweede artikel gaat over de vaak vreemde bedgenoten die verenigd zijn in hun haat tegen het cultureel marxisme. Ik begin maar meteen met een bekentenis: ik ben een cultureel marxist en zelfs politiek correct, al is dat geloof ik hetzelfde. Maar ja, dat is iedereen die er een beetje progressieve ideeën op na houdt. De overgrote meerderheid van de mensen is tegenwoordig dus cultureel marxist. Hoe dat gekomen is, weten de cultureel marxisme-haters eigenlijk zelf het beste.
In hun YouTube-filmpjes wordt het allemaal precies uitgelegd. Vaak wordt er verwezen naar de aartsconservatieve schrijver William Lind, die het helder uiteenzette in zijn lezingen voor Accuracy in Academia, een rechtse organisatie die zich verzet tegen de linkse, liberale trends die het academische onderwijs zouden beheersen.
Toen een paar marxisten, Antonio Gramsci en Georg Lukács, na de Eerste Wereldoorlog merkten dat het met de revolutie in Europa niets werd, bedachten ze dat dit kwam door de westerse, christelijke cultuur die de arbeiders verblindde zodat ze hun eigen belangen niet goed konden onderscheiden. Daarom moest deze cultuur kapot gemaakt worden. Nou ja, dat klinkt wat agressief natuurlijk. Ik denk persoonlijk dat ze gewoon wilden dat die cultuur zo zou veranderen dat de arbeiders elkaar niet meer kapot zouden schieten op bevel van de leiders die slechts hun eigen doeleinden nastreefden. Best wel sympathiek, toch? Ook wel sympathiek was dat Lukács in Hongarije destijds seksuele opvoeding op openbare scholen introduceerde. De ultra-conservatieve Lind vindt dat echter niet. Hij beschouwt het als een “enorme stap in de richting van de vernietiging van de westerse cultuur”.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
