De gevaarlijke griezel in de bosjes

Een kleine twee jaar geleden was er in Nederland de twitteractie #zeghet, waarbij vrouwen (en desgewenst mannen, ik heb meegedaan) hun ervaringen met seksueel geweld uitspraken op het sociale medium. In België ging de actie eerder onder het hekje #WijOverdrijvenNiet. Men zou er een cultuurverschil uit kunnen aflezen – maar waar het over ging was hetzelfde.
Ik heb er hier over geschreven op een wijze die mij nu verrast doet opkijken, wat je schrijft – als het enig belang kan hebben – verzelfstandigt zich van je. Collega/kameraad Ina heeft dit naar aanleiding van de actie geschreven.

Het is een (ultra-)rechts trekje het voor te stellen dat verkrachters zich in de bosjes ophouden om nietsvermoedende vrouwen van hun fiets te trekken en wreed te onteren. De ondertoon van de laatste jaren is: in die bosjes zitten asielzoekers. Het hoogte- of dieptepunt van het Bosjesverhaal is het vooral in Nederland nog als echt nieuws gekoesterde verhaal over “Keulen in de nieuwjaarsnacht”. Nu zou je denken: Keulen, dat is wel heel nabij “buitenland”, dat is toch controleerbaar. Maar wat heet.
De voorman van de twintig fascistische Kamerleden die zich Partij voor de Vrijheid noemen zegt het in internationaal gezelschap: “blonde vrouwen durven in Nederland nu eenmaal niet meer met onbedekt haar te lopen.” Hij weet dat hij liegt, zoals de Wollaarsen en Dukken weten dat ze liegen (en de Baudets niet te vergeten) maar het gaat er om dat de boodschap overkomt.

Ik noem het een ultrarechts verhaal omdat er aan voorbijgegaan wordt dat de dader maar zeer zelden een griezel is die uit de bosjes opduikt. Ze zijn er, zeker. Maar verkrachting is een actie door een bekend, zoniet vertrouwd, ten onrechte vertrouwd persoon. Dat een familielid, een kennis, een docent, een man in vertrouwenspositie (pastor) enzovoort in doorsnee dader is hoort niet bij hun verhaal.

Het is doorlopend tijd voor #zeghet lijkt het wel. De actie tegen het GeenStijl-reaguurdersdom via de adverteerders was een aanverwante actie. Hierbij kon de feitelijke geestverwantschap tussen de PVV-meute en de zich als antiracist presenterende “opiniemakers” trouwens ook nog eens naar buiten komen. Het gezwets van laatstgenoemden heeft de actie doen uitdoven.
Zitten die reaguurders van GeenStijl in de bosjes? Ik denk dat hun verbale verkrachtingen eerder horen bij het consumentendom verbonden aan de porno-industrie. Die is ook een probleem – ik houd er niet van hierover te schrijven of te spreken in termen van “feministische zaak”, omdat ik mij niet aan de zijde van de pornoconsumenten geplaatst wil zien. In feite zou iets dergelijks ook over verkrachting gezegd moeten worden: dit is geen feministische kwestie maar een zaak voor iedereen.

En toen las ik het verhaal van iemand die ik al zo vele jaren ken, over de man in de bosjes, een kerk en “ik weet wie je bent en waar je woont”. Daarover overmorgen meer.