De dagelijkse waanzin van het leven in de blessuretijd van de mensheid, de dagen na 6 augustus 1945 – niet waanzinnig genoeg om te verbloemen dat de doelwitten van de bombardementen en de proefnemingen de donkerhuidigen, “de wilden” zijn. Japanners, Micronesiërs, inheemse Australiërs, Western Shoshone. John Pilger in een stuk dat we nu eenmaal niet integraal kunnen gaan vertalen:
Officiële archieffilm van de VS die ik in [een] film heb verwerkt beschrijft de eilandbewoners als “gedweeë wilden”. Na de explosie van de waterstofbom heeft een ambtenaar van de U.S. Atomic Energy Agency gepocht dat Rongelap “verreweg de vervuildste plaats op aarde” is. Waaraan hij toevoegde “het wordt interessant om de mate van opneming te vernemen wanneer mensen in een besmette omgeving wonen.”
Amerikaanse wetenschapslieden, artsen incluis, hebben indrukwekkende loopbanen opgebouwd met het bestuderen van “menselijke opneming”. Daar zijn ze in flikkerende film, in hun witte jassen, oplettend kijkend naar hun klemborden. Toen een eilandbewoner in zijn puberteit stierf ontving zijn familie een kaart van medeleven van de wetenschapsman die hem bestudeerd had.
– Lees het gehele stuk hier.
De uitgelichte afbeelding is de bombardementsproefplaats in het “reservaat” van de Western Shoshone in Nevada, een eigen foto. Het gebouwtje is een opvang voor mensen die staande worden gehouden wegens het betreden van het terrein, Shoshone of niet… Het is inmiddels weg, het betreden wordt nu zwaarder opgenomen.
