Lucas Melgaço is geograaf, onderzoeker en lector in de Criminologie aan de Vrije Universiteit Brussel. Hij geeft zijn bedenkingen mee na de aanslagen in Brussel.
Ik ben Braziliaan en woon bijna 4 jaar in Brussel, waar ik werk als onderzoeker en lector aan de universiteit. Mijn ervaring op 22 maart is waarschijnlijk vergelijkbaar met die van vele andere inwoners van de stad. Ik kreeg het nieuws over de eerste ontploffing op de luchthaven ’s ochtends vroeg. Minuten later hoorde ik over de bom in metro Maalbeek, een station dichtbij waar ik woon en deel van een metrolijn die ik vaak gebruik.
Mijn eerste reactie was shock en bezorgdheid. Was er iemand onder de slachtoffers was die ik kende? Via de sociale netwerken, voornamelijk Facebook en Whatsapp, kon ik mijn dichtste vrienden bereiken en werd ik gerust gesteld. Doorheen de dag kreeg ik veel berichten van vrienden en familie uit Brazilië, maar ook van vele kennissen waar ik al lang geen contact mee had gehad. Ze waren allemaal ongerust over het welzijn van mijn vriendin en ik. Het spreekt voor zich dat die tekenen van solidariteit, bezorgdheid en genegenheid me een warm gevoel gaven. Aan de andere kant was ik onder de indruk van dergelijke reactie omdat ik me realiseerde dat het risico om slachtoffer te worden van een aanslag groter leek voor buitenstaanders.
Enkele eenvoudige statistieken helpen verklaren wat ik bedoel. Tot nu toe werden 32 doden geteld bij de aanslagen. Het Brussels Gewest (enkel inwoners, de duizenden mensen die dagelijks pendelen naar de hoofdstad niet meegerekend) telt ongeveer 1.140.000 inwoners. Dit betekent dat de kans om slachtoffer te worden van de aanval ongeveer één op 36.000 is, ofwel 2,8 sterfgevallen per 100.000 inwoners. Mijn stad in Brazilië, Goiânia (een stad van vergelijkbare grootte), kende in 2015 een moordcijfer van 43 per 100.000 inwoners. Als we ervan uitgaan dat dit de enige terreuraanslag in Brussel zal geweest zijn in 2016 en dat het moordcijfer in Goiânia in 2016 hetzelfde zal blijven, kunnen we zeggen dat een inwoner van mijn geliefde thuisstad vijftien keer meer kans heeft vermoord te worden dan dat een inwoner in Brussel sterft in een terreuraanslag. Ik wil daarmee natuurlijk niet zeggen dat de angst en de media-impact na terreuraanslagen en moorden perfect vergelijkbaar zijn. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
