“En hoe dacht jij dat zonder mij allemaal te regelen?” vroeg ik Mark, toen hij maar bleef doorzeuren over het verlagen van uitkeringen en het aanpassen van het ontslagrecht.
“Nou, daar hebben we iets op gevonden, we laten het de Kamer gewoon niet meer weten als we iets doorvoeren. Komt wel een hoop gelazer van natuurlijk, maar zelfs al komt er een motie van wantrouwen, sinds jouw tijdelijke voorganger Verdonk weten we dat je dan mag zeggen dat dat niet uitgelegd hoeft te worden als dat men op zou moeten stappen. Dikke lul drie bier, begrijp je wel?”
“Maar terzake, zag ik het nou goed dat jij wéér de laatste sprits nam, Geert?”
“En als dat al zo zou zijn, wat wou je daar dan aan doen?” antwoordde ik.
“Jij moet niet denken dat je overal mee wegkomt, Geert.”
“Nou, voorlopig lukt het me anders aardig, dacht ik zo”
“Dat Polenmeldpunt is echt het laatste kunstje dat je me geflikt hebt. Ik heb een figuur bij die Martin Schultz geslagen, dat wil je niet weten”
“Nou, als het je niet bevalt ga je toch fijn met Emile Roemer praten over een nieuw kabinet?”
“Als we nu eens…’
“Hou jij je er even helemáál buiten, Maxime!” zeiden Mark en ik in koor.
Gaat wel meer leven he, zo’n overleg, als je het van binnenuit hoort. 8)
Wederom leuk. Veel beter te pruimen dan die broddelstukjes van Ilja P. in de HP.
Grappig geschreven dat wel.
Maar de werkelijke uitkomst zal minder leuk zijn.