Het COC heeft zich beklaagd in een open brief aan dit kabinet, omdat Holebi’s nog altijd worden achtergesteld in Nederland. In Nederland kan je weliswaar met iemand van je eigen sekse trouwen, maar een paar van gelijke sekse heeft nog altijd niet dezelfde rechten als een heteropaar.
Dankzij nieuwe regelgeving door dit kabinet is het bijna onmogelijk geworden om een buitenlandse partner van de eigen sekse naar Nederland te halen. Je moet namelijk in het land van herkomst van je partner trouwen, maar het merendeel van de landen op deze wereld heeft het huwelijk nog niet opengesteld voor partners van dezelfde sekse. Minister Leers had toegezegd hier iets aan te doen, maar dit is nog altijd niet gebeurd. De makkelijkste oplossing zou zijn om iedereen gewoon toe te staan om in Nederland te trouwen. Als mensen in Nederland willen gaan wonen, is het immers het meest logisch dat ze hier trouwen.
Dit kabinet is zo belust op anti-immigratie maatregelen, dat hetero’s die een relatie hebben met iemand uit het buitenland maximaal worden gefrustreerd. Mensen in een homoseksuele relatie met iemand uit het buitenland wordt het in veel gevallen dus onmogelijk gemaakt om in Nederland een leven op te bouwen met de persoon van wie ze houden.
Als je in Nederland wilt trouwen met iemand van je eigen sekse, dan word je in tal van gemeenten geschoffeerd. De overheid staat op dit moment ambtenaren van de burgerlijke stand toe om te weigeren een huwelijk te sluiten tussen personen van dezelfde sekse. Zelfs ambtenaren die zijn aangenomen na openstelling van het huwelijk voor homoseksuelen mogen zich op “gewetensbezwaren” beroepen.
Die zogenaamde gewetensbezwaren zijn gewoon ordinaire homohaat. Want Christenen en andere gelovigen kunnen op basis van gewetensbezwaren niet weigeren om tal van heterohuwelijken te sluiten die net zo goed tegen hun religieuze overtuigingen ingaan. Het Katholicisme staat alleen een huwelijk tussen een Katholiek met iemand van een andere overtuiging toe als het paar belooft eventuele kinderen Katholiek op te voeden. De Islam staat Moslima’s alleen toe om te huwen met een man die Moslim is. Tal van streng Protestants Christelijke denominaties staan helemaal geen huwelijken tussen hun leden met andersdenkenden toe. Joden keuren trouwen buiten de gemeenschap eveneens af. Ongehuwd samenwonen is al deze groepen ook een gruwel dus geregistreerde partnerschappen zouden standaard op gewetensbezwaren moeten kunnen rekenen, maar dat laten gelovigen wel uit hun hoofd. Als je grote groepen hetero’s gaat schofferen, dan blijft er al heel snel niet zoveel steun voor je “gewetensbezwaren” over.
Het COC vraagt zich terecht af waarom de overheid respect voor homofobie opbrengt terwijl zij dit niet doet voor andere vormen van discriminatie.
Het is ondenkbaar dat de overheid ambtenaren in bescherming neemt die weigeren Joden of mensen met een andere huidskleur te trouwen. Ambtenaren die geen homoparen willen trouwen, werden tot voor kort echter zelfs door het regeerakkoord beschermd.
Als je eenmaal getrouwd bent, dan word je ook achtergesteld als je aan kinderen begint. Een lesbisch echtpaar wordt namelijk niet hetzelfde behandeld als een heterokoppel waarvan de man de vrouw niet zwanger kan maken.
Wanneer een lesbisch echtpaar met behulp van een zaaddonor een kind krijgt, dan moet de duomoeder dat kind adopteren. Een lange, emotionele en kostbare procedure, die leidt tot veel juridische onzekerheid voor het kind. Het kind kan zelfs zonder juridische ouder achterblijven. Wanneer een heteropaar met behulp van een zaaddonor een kind krijgt, dan hoeft de (niet-biologische) vader alleen maar geboorteaangifte te doen. Voor kind en ouders is alles dan gelijk juridisch goed geregeld. Al jaren belooft de regering verbetering in deze situatie te brengen, maar nog altijd ligt er geen wetsvoorstel bij de Tweede Kamer.
Dit jaar is het tien jaar geleden dat het burgerlijk huwelijk werd opengesteld voor partners van dezelfde sekse. Deze verjaardag zou een mooie gelegenheid zijn om de juridische verschillen tussen heterohuwelijk en homohuwelijk weg te nemen.
Het is een flinterdun vernisje dat homo’s en lesbo’s geaccepteerd worden. In principe moet het niet uitmaken met wie je leeft en met wie je kinderen krijgt. Maar dat zal denk ik nog wel even duren voordat het zover is. Wat is dat toch dat het superieure denken dat een gezin nog steeds de hoeksteen van de maatschappij is, terwijl er zoveel misstanden zijn?
Zie ook: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2726/Binnenland/video/detail/1867909/Dominee-Gremdaat-tien-jaar-homohuwelijk.dhtml
Klasse stuk weer, Sofia. Helemaal mee eens.
Waren we allemaal maar zoals Geurtie 🙂
Dit jaar is het tien jaar geleden dat het burgerlijk huwelijk werd opengesteld voor partners van dezelfde sekse. Deze verjaardag zou een mooie gelegenheid zijn om de juridische verschillen tussen heterohuwelijk en homohuwelijk weg te nemen.
Ik vind het jammer dat de mooie eerste zin van dit citaat wordt ongedaan gemaakt door de slotzin.
Het huwelijk is een privaatrechtelijke regeling en heeft als zodanig niets met seksuele gezindheid of activiteit te maken.
Ik ben niet van de herenliefde maar als het vermogensrechtelijk van belang zou zijn met een man te trouwen zou ik het zonder meer doen.
Een liefdesverbintenis heeft niets met de staat te maken.
Het lijkt mij duidelijk dat ik het over het burgelijk huwelijk heb. Het gaat er om dat twee mensen van dezelfde sekse niet dezelfde rechten hebben als een heterostel dat een burgelijk huwelijk sluit.
Het lijkt mij dat ik niet in elke zin hoef te herhalen dat het om het burgelijk huwelijk gaat want andere huwelijken zijn niet de zaak van de overheid. Bovendien mag een priester/dominee/Imam/Rabbi of andere religieuze werker geen huwelijk sluiten zonder dat daar een burgerlijk huwelijk aan vooraf is gegaan, maar het staat een religieus werker wel vrij te weigeren een huwelijk te sluiten als die verbintenis tegen diens religeuze overtuiging in gaat. Dat valt onder vrijheid van godsdienst.
Ik kan bijvoorbeeld bij een groot aantal denominaties ook geen religieus heterohuwelijk aangaan omdat ik weiger mij te bekeren en/of te beloven mijn kinderen binnen de georganiseerde religie in kwestie op te voeden.