Omdat ik toch ook aan mijn gezondheid moet denken, zie ik er vanaf om doorgedraaide gekken als Bart Schut, Jan Roos en de Blonde Mevrouw te volgen. Immers, adviezen over de pil van Drion en beschuldigingen van Jodenhater door deze en dergelijke lieden zijn mijn deel. Krankzinnig, als je mij een beetje kent, maar blijkbaar geaccepteerd onderdeel van de omgangsvormen van domrechts anno 2015.
Maar omdat ik een onverbeterlijke optimist ben (sommigen vinden me daarom een ‘softie’), tracht ik toch het goede te zien in sommige TPO-mensen. Ik zal niet gauw een oprecht meervoudig dolerende als Ewout Klei op de vuilnisbelt der geschiedenis werpen, al moet ik tenenkrommend diens misogyne- en anti-GL-tweets hinnehmen. Vrijdagavond zag ik vriend Klei nog bij de presentatie in Amsterdam van een boek over de Trotskistische bewegingen in Nederland 1938-heden. Hij zal de gedistantiëerde benadering van één van de twee auteurs hebben herkend. En dat mag, vind ik.
Zo komt het dat ik ben gaan letten op de Rotterdamse universiteitsmedewerker Chris Aalberts. Aalberts gaat geregeld op pad om linkse bijeenkomsten en demonstraties te verslaan voor TPO online. Dat doet hij niet zoals Robert Engel of de Blonde Mevrouw als provocateur, maar met een minimum aan belangstelling voor wat er werkelijk gaande is. Als een antropoloog, zo’n beetje. Maar wèl met een bias tegen 68ers en babyboomers.
Ik, als pre-babyboomer (*1941), kan wel meevoelen met de weerzin tegen de “ik-generatie” van de jaren-70. Een goede en kritische analyse laat echter nog altijd op zich wachten. Dus blijft het een gratuite slag in de lucht om alles wat van hen komt bij voorbaat te veroordelen. Maar goed. Aalberts heeft op z’n minst het fatsoen om interventies op het laatste GroenLinks congres van Bas Eickhout en Bram van Ojik naar waarde te schatten. Kom daar maar eens om bij Bert Brussen, bij voorbeeld.
Dus ik was oprecht geschokt toen Chris, in een twitterdiscussie met Katinka Slump op 27/2 beweerde dat studenten- en medewerkers-acties aan de UvA ten koste zouden gaan van “de bakker op de hoek”. #debakkeropdehoek dus. “Democratie”, zo beweert Aalberts verder, heeft niks te maken met het bedrijf dat volgens hem de universiteit of hogeschool is.
Mijn conclusie: Als je aan zijn baantje bij de universiteit komt, dan wordt Chris pissig. En dat houdt Chris Aalberts op Twitter en bij TPO-onLine nu al 14 dagen vol. Van de objectief bedoelde verslaggever van linkse zin en onzin is plotseling niets meer over. @lalalinder, toch bepaald geen links gekkie, wordt door Chris beschuldigd van veel lelijks. Geregelde bezoeken aan het Maagdenhuis resulteren in flauwe opmerkingen over spandoeken, koffiezetters, de geur van matrassen en framing als verlate pubers.
Ik ben weer een illusie armer. Chris, die zelf van zijn rijkssalaris profiteert om stukkies te schrijven waar de #bakkeromdehoek nooit om gevraagd heeft, wil niet zien, dat wetenschappers op dit moment niet anders kunnen dan op de #Maagdenhuis-manier de nodige discussie open te breken. Dat mag best wel iets kosten.
Even terug naar die #bakkeromdehoek, die door de studenten en wetenschappers van zijn belastingcenten zou worden beroofd. Dit is: Demagogie, zelfs onder het Wilders-niveau. Immers, de kwaliteit van wetenschapsbeoefening kan niet zonder geregelde en diepgaande meningsuitwisseling van betrokkenen. Dat heet ook wel: vrijheid van meningsuiting, weetjewel, Chris! En die is des te interessanter, als het om uitwisseling van “geïnformeerde” meningen gaat. En dat is bij de #Maagdenhuis-acties van 2015 zonder enige twijfel het geval. Anders dan bij de reaguurders van TPO-onLine.
Trouwens, die #bakkeromdehoek bestaat nauwelijks meer in onze steden en dorpen. Waarom? Precies: Vanwege het *rendementsdenken* van grote concerns en hun winkelcentra-ontwerpers. Als die #bakkeromdehoek er nog is, dan is het vaak … een Marokkaanse bakker, of een Turkse, of, tegenwoordig steeds vaker: een Poolse. Dat zou ook eens even te denken kunnen geven over de bijdrage die immigratie levert aan het huidige Nederland. Autochtone bejaarden in achterstandswijken zouden niet graag hun allochtone bakker, slager of groenteboer willen missen.
Hoe een universitair docent indecent worden kan, als je te dicht bij zijn baantje komt.
