Met duizenden passeren ze, leven ze, of liever overleven ze in de jungle van Calais. Mensen zonder papieren, in transit, proberen Engeland te bereiken, het eiland waarop zij al hun hoop op een waardig leven vestigen. Maar dat land is een onneembare vesting, of toch bijna. En ondertussen, omdat Frankrijk hen geen voedsel, kleding of onderdak geeft, moeten de vluchtelingen hun plan trekken.
Geïmproviseerde hutten en voorlopige eettentjes: deze duizenden individuen en gezinnen wonen samen in een echte mini-stad zonder water, elektriciteit, verwarming of bakstenen muren. Het is een kartonnen stad waar iedereen zijn handen uit de mouwen steekt in een poging om te bouwen aan een gemeenschapsleven met niets. De jungle is een gigantische sloppenwijk omringd door een hek van 60 km dat geplaatst werd door de plaatselijke autoriteiten.
En zo kan degene die een klein restaurant bouwde met paletten en dekzeilen morgen verdwijnen om de grens over te steken. Sommigen slagen erin, anderen komen terug, hun handen opengehaald aan de prikkeldraad. En anderen sterven er, zoals de jonge vrouw van dertig jaar die onlangs verpletterd werd door een vrachtwagen in een poging om de oversteek te maken. Zo komt en gaat het leven in de ‘jungle’. Elke dag vertrekken er vluchtelingen en elke dag zijn er nieuwkomers. Al zijn deze laatste veel talrijker.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
