Het kostte 10 euros voor wie niet op Jalta was geabonneerd. Eén drankje gratis. Dat wel. Maar toch. Een rib uit het lijf van een Brusselse gepensioneerde die met de Fyra had willen reizen, maar dat voorlopig niet zal kunnen wegens schandelijke neoliberale incompetentie.
Deze linkse schaars betaalde pensionado moet dus wel heel erg gemotiveerd zijn geweest om door te dringen tot in het hart, het kille hart, van Neêrlands’ nieuw-conservatieve voorhoede! Maar het bleek de moeite waard. Luistert, waarde vienden!
De avond werd aangekondigd en aanbevolen op De Dagelijkse Standaard. “DDS” is waarschijnlijk naar de smaak van oprichter @joshualivestro wat al te zeer afgezakt naar populisme en platte religiekritiek. Vandaar dat Livestro, naar het model (en zelfs de opmaak) van De Correspondent, DDS heeft omgezet in “Jalta” waarop je je moet abonneren. Joshua Livestro dus, was de animator van de avond. Ooit adviseur van eurocommissaris #Bolkestein, vervolgens mede-oprichter van de Leidse Burke-Stichting en ook nog adviseur van mevrouw #Palin. Hij bleek een wat binnensmonds mompelende interviewer van @thierrybaudet. Hij trachtte het zelfbewuste Conservatisme te vertegenwoordigen tegenover de spring-in-het-veld van de “voorwaardelijke liefde”.
Want dat is hij, die dekselse Thierry!
Ik was, geheel tegen mijn gewoonten in, vroeg aanwezig en lurkte aan mijn gratis Jalta-drankje in een bruin parallel-zaaltje van de eigenlijke (klassiek-links-bruine) Doffer. Toen kwam Thierry zelf binnen en stelde zich aan de paar reeds aanwezigen voor met een slappe handdruk, gepaard met een “Ik ben ThierrY BaudET”. Een Frans accent, dat beter een oikofoob dan een oikofiel zou hebben gepast. Dat nam mij, francofiel, meteen voor hem in. Ondanks zijn wezel-achtige kopje en beate glimlach. Niet iedereen is immers door de Natuur begiftigd met een Bataafs uiterlijk dat in overeenstemming is met diens culturele voorkeur. Of illusie.
(Nee! Nou niet over Geert beginnen, hè!)
Het was helemaal echt niet een #PVV bijeenkomst (als die al zou bestaan). Het krappe zaaltje werd gevuld met voornamelijk in het zwart geklede mannelijke jongeren, nauwelijks luidruchtige corps-studenten en een categorie ouderen zoals ik. Op de ongeveer 27 aanwezigen telde ik twee vrouwelijke personen. De éne had rood haar en keek heel erg serieus. De andere was weelderig, maar strak gekleed in jeans en T-shirt en was blond. Dus @annabelnanninga was er niet bij, jammer genoeg. Maar dat komt nog wel.
Mijn rol als pop-up waarnemer van serieus conservatisme
Ik heb me in mijn rol van pop-up linksch goedmensch laten inspireren door @chrisaalberts, die, veel competenter dan ik, als immer verbaasd rechtsmensch in dienst van @TPOonline allerlei bijeenkomsten afloopt die hij van commentaar voorziet. Ik ben van plan om even snel als Chris mijn ongefilterde indrukken van het rechtse gebeuren te gaan weergeven. Maar dat is me deze keer nog helemaal niet gelukt. Want het was 27 januari. Een koude en vochtige avond in de Negen Straatjes waar boetiekjes bloeien op plekken waar ooit (in de Runstraat) anarchisten hun 2e hands boeken verkochten (en BROCHURES!) en Martoiu Ticu zich bezoop in de Doffer. Samen met Theodor Holman is dat in de loop der jaren verfortuynd en afgezakt naar iets wat cynisme is, maar zich niet zo wil noemen.
Dat vind ik. Je kunt het ook een verrijking vinden. Dat respecteer ik. Want, gotzalmeliefhebben!, wat een onzinnige opvattingen hadden hoge koers in de jaren ’60, ’70 en een goed deel van ’80 is deze contreien! Ik was er zelf in belangrijke mate het slachtoffer van toen ik in de Amsterdamse politiek zat. Wat niet wil zeggen, dat wat er daarna gekomen is, beter zou zijn…
En daarmee zijn we terug bij Joshua en Thierry op 27 januari in het zijzaaltje van De Doffer met 27 freaks, 2 freakettes en 1, mijzelf.
Het Gesprek tussen Joshua en ThierrY
Joshua informeert naar hoe het bij Thierry thuis was en wat dat heeft betekend voor diens traject.
Tsja. Ze waren van D66, zijn ouders. Niks mis mee. Maar ze geloofden in iets (het sociaal-liberalisme) dat eigenlijk een simpel kritiekje was op het ECHTE conservatisme. Socialisme en liberalisme zijn niets meer of anders dan tijdsbepaalde varianten op het echte conservatisme. Die ontdekking betekende een ware bevrijding voor de jonge Thierry. Hij stelde met gelijkgezinden er twee bundels over samen. (Die moest je gaan kopen, na afloop).
Daarmee komen we op het volgende luik (volet in het Frans), namelijk, dat UTOPISME verderfelijk is. Liberalen (marktdenken) en socialisten (collectivisme en staatsdenken) jagen een onmogelijk utopistisch ideaal na. Daaraan maken zij de moraal ondergeschikt. En dat is verderfelijk.
Kijk. Daar kan ik me veel bij voorstellen. Wild kapitalisme en rücksichtsloze collectivisering! Maar is het conservatieve ideaal dan minder utopisch? Kunnen we terugkeren naar familie-economie en feodale verhoudingen? Dat is toch een Don Quichot-achtig ideaal?
De Natiestaat
Maar aan de hand van Palin-Joshua dalen we verder af in de logica van het moderne conservatisme. De Natie-Staat tegenover de Eurofilie. De meesten van de door Thierry gecelebreerde (overigens vrijwel nooit Nederlandse) denkers hebben NIETS met de natie-staat. Zoiets bestond eenvoudig niet voor 1789. Het is een uitvinding van de Franse Revolutie (en de Amerikaanse) die door denkers als Burke werd verafschuwd. Ook religieuze denkers verwerpen dit uit naam van de algemeengeldigheid van de Christelijke (en islamitische) moraal.
Toch is de absolute waarde van de Nederlandse natiestaat het kernstuk van Thierry’s voorlaatste publicatie tegen de Europese Unie. Livestro en de zwijgende zwarte conservatieven in het Doffer-zaaltje vinden dat toch heel best. Thierry put zich uit in gratuite one-liners tegen “Brussel”.
Opvallend is, dat hij een broertje dood heeft aan Guy Verhofstadt. – Guy was ooit, toen hij net zo jong was als Thierry, de lieveling en het boegbeeld van de aanbidders van Margaret Thatcher. Het kon hem niet liberaal- en onsociaal genoeg zijn. Een maatschappij zonder vakbonden en zonder staatsingrijpen was zijn … utopie. Ouder en wijzer, bepleit de intelligente man nu een Europees samengaan, omdat we afzonderlijk vrijheid en solidariteit niet meer kunnen waarmaken. Wezelkopje Baudet kan niet genoeg woorden vinden om deze valse vader de grond in te boren.
Baudet’s moeder- (en vader-) complex
En daarmee komen we op Baudet zijn laatste boek. Een roman. “Voorwaardelijke Liefde”. Joshua Livestro weet er kennelijk niet zo goed raad mee. Dat de vrouw binnen het conservatisme een ondergeschikte plaats inneemt, lijkt evident. Maar moet je ook haar clitoris afsnijden om een “gelijkwaardige” relatie mogelijk te maken? Toch is dat de moraal van Thierry’s betoog in Voorwaardelijke Liefde. Het blijft bij een beperkte serie algemeenheden in de conversatie op het Doffer-toneel.
Tijdens de discussie die vervolgens plaatsvond, had ik natuurlijk moeten opstaan en mijn moraal moeten verdedigen. Dat heb ik niet gedaan. Omdat ik laf ben. Omdat ik respect heb voor mensen die oprecht proberen gestalte te geven aan hun opvattingen. Dat ook. Maar vooral, omdat ik na lezing van Thierry’s roman zo goed begrijp, waarom hij, via zijn moeder, met geen mogelijkheid ooit in staat is om normaal met vrouwen om te gaan. Tenzij hij zich tot een goede psychiater wendt. Ik had ook zo’n moeder, beste Thierry. Je kunt er vanaf komen. Het is de moeite waard. Maar het is veel, veel moeite.
in de diskussie waren het vooral oude knarren die hun verhaal afdraaiden. De zwarte jongelingen bleven stil, evenals de twee meisjes. Er werden flink wat oude en nieuwe boeken van Thierry met opdracht verkocht. Het strakke meisje kuste hem wild en vertrok. Ik ook.
Het hele gebeuren leek precies op de bijeenkomsten die we ooit als revolutionair-marxistische Tendens van de IVe Internationale organiseerden in Amsterdam, Rotterdam en Zwolle. Ik was daarbij een tijd lang dezelfde “Wunderknabe” als Thierry nu bij de Conservatieven, whatever that may mean. Ik wist me uit die rol te bevrijden en ik denk dat monsieur Baudèt dat ook kan.
Maar ik sta niet in voor wat hij dàn gaat verkondigen. -:)
