We krijgen in Europa wel een wat vertekend beeld van de Verenigde Staten, we horen vooral over de rabiate kanten ervan, en ook is het zo dat de overheid er nu bepaald niet altijd de wil van het volk uitvoert. Een demonstratie als deze, tegen het optreden van de politie in New York ten aanzien van zwarte Amerikanen, geeft je toch ook weer hoop.
Het verwarrende is dat de meeste Amerikanen in dat steeds strengere law and order land met al die extreme ideeën in het dagelijkse leven echt heel voorkomend en vriendelijk zijn. Als die mensen zo zijn, waar komen die rare ideeën dan toch vandaan? Zojuist werd ik tijdens mijn wandeling nog gegroet door een voorbijrijdende vuilnisman, dat heb ik nog nooit ergens meegemaakt.
En ik ken ook genoeg Amerikanen die niets moeten hebben van die rabiaatrechtse ideeën waar wij in Europa steeds over horen. Het gaat langzaam, maar steeds meer Amerikanen zijn wel eens in West-Europa geweest, of lezen erover, en hebben kunnen zien dat je met een systeem wat zij als socialistisch zouden bestempelen niet alleen een eerlijkere verdeling tussen arm en rijk bewerkstelligt, maar bovendien een even hoge, zo niet hogere, welvaart kunt bereiken. De economie in veel staten in Amerika loopt vast, zoals hier in Michigan, omdat de zogenaamde middenklasse (die griezelig dicht tegen die van de werkende armen beginnen aan te schuren) geen cent overhoudt om te besteden. Iets wat Henry Ford, toch bepaald geen links icoon, honderd jaar geleden al begrepen had.
Ook is het zo, dat die alles-blokkerende en frustrerende Republikeinen voornamelijk oude, blanke mannen zijn, zoals mijn vriendin regelmatig vaststelt. Het is een uitstervende generatie, en de jeugd, ook al zouden ze rechts zijn, zou in elk geval wel eens heel wat minder racistisch georiënteerd kunnen zijn.
De wal zou het schip wel eens kunnen gaan keren in de komende decennia, als steeds meer Amerikanen veel te dicht bij de armoedegrens komen, of eronder duiken, en beseffen dat dat in een samenleving ingericht als de Amerikaanse makkelijk geheel buiten je schuld kan gebeuren. Ook is er een nieuwe generatie op komst, die ten eerste niet meer zo dominant blank is vanwege meer latino’s die in de samenleving terecht zijn gekomen, en ook niet meer zo white-supremacist is als de oudere generatie.
Het zou op den duur best eens beter kunnen gaan met de Verenigde Staten, maar deze processen nemen vaak veel tijd. Een half of soms wel heel mensenleven of nog meer. De Franse Revolutie, waar ik het laatst over had in verband met Napoleon, heeft in feite ook pas zo’n zestig jaar later zijn definitieve beslag gekregen. Misschien moet ik mijn vriendin toch maar naar Europa halen zodra het kan, zodat zij alvast wat eerder in een (vooralsnog) wat socialer ingerichte maatschappij kan verkeren zoals zij die al zo lang graag gezien had in haar eigen land.
