Wat is er hier gebeurd?? Dat het voorstel om een stemming over het vrijgeven van de Epsteindocumenten te forceren in het Huis zou worden aangenomen leek inmiddels in de lijn der verwachtingen te liggen. Maar dat het Huis daarna ook vrijwel unaniem voor het vrijgeven van de Epsteindocumenten stemde? Ja ok, Trump had gezegd dat ze dat ze dan maar voor moesten stemmen, waarschijnlijk om de indruk te wekken dat hij nog steeds alles onder controle had. Maar dat vervolgens de Senaat ook voor stemt, en nota bene unaniem? Dat betekent dat Trump geen veto meer kan uitspreken (daar was een tweederde meerderheid in beide huizen al genoeg voor geweest). Dat zijn twee obstakels waarvan ik niet verwacht had dat ze genomen zouden worden, en al helemaal niet op zo’n overweldigende manier.
Ik kan me niet voorstellen dat na alle opgeworpen barricades Trump ineens zegt “nou ja, geef dan maar vrij die zeut”. Ik bedoel, die barricades gingen van het domweg niet beëdigen van een voor de stemming benodigde afgevaardigde tot het proberen te intimideren van Afgevaardigde Lauren Boebert aan toe om tegen te stemmen. Ze werd nota bene helemaal naar de Situation Room in het Witte Huis gesleept voor overleg daarover, de volledig afgeschermde en beveiligde ruimte die normaal gesproken voor overleg over oorlogsachtige toestanden wordt gebruikt. Toch gaf ze niet toe, heel opmerkelijk.
Heeft het regime nog iets anders in petto? Is dit een Plan B of zijn de Republikeinse Congresleden echt in opstand gekomen? Dat ze op dit punt niet aan de verkeerde kant van de geschiedenis willen komen te staan? Ik weet het niet zeker.
Ik vind het in elk geval opvallend dat drie van Trumps tot voor kort fanatiekste aanhangers, Nancy Mace, de eerder genoemde Lauren Boebert en vooral Marjorie Taylor Greene zeer consequent en van begin af aan vastgehouden hebben aan het vrijgeven van de Epsteindocumenten. Trump heeft zich inmiddels zelfs openlijk van Greene gedistantieerd. Dus helemáál volgens plan kan dit toch niet gegaan zijn.
Van Nancy Mace is bekend dat ze ooit verkracht is. Ik ben van een generatie waarin je meegemaakt hebt dat elke tien jaar het seksueel misbruik van vrouwen, of op zijn minst seksuele intimidatie, nog weer veel massaler bleek te zijn dan tot dan toe gedacht. Het is absoluut geen zeldzaamheid, en het kan daarom heel goed zijn dat Greene en Boebert ook een en ander hebben meegemaakt op dat gebied en daarom hier een rode lijn trekken.
En toen Mike Johnson onderschept werd na de stemming in de Senaat kwam hij in elk geval bepaald ongemakkelijk over, niet als iemand die een ragfijn spel speelt dat hij volkomen onder controle heeft (een indruk die die verraderlijke koorknaap doorgaans wel degelijk maakt). Het leek toch eerder alsof hij dit absoluut niet gewild had. Nou ja, die Discharge Petition was er om te beginnen om de Spreker van het Huis te kunnen overrulen voor het houden van een stemming, dus dat was geen groots moment voor de Spreker.
Hoe gaat dit nu verder? Ari Melber geeft hier een goede samenvatting. Natuurlijk kan het gebeuren dat een en ander slechts zwaar zwartgelakt naar buiten komt. Maar dat zal dan niet het einde van de kwestie zijn, dat zal niet geaccepteerd worden. Ook kan het Ministerie van Justitie aankondigen dat de documenten onderwerp van een lopend onderzoek zijn (naar onder andere Bill Clinton, zoals Trump verzocht had) en daarom niet vrijgegeven kunnen worden. Dat zou een ernstiger obstakel zijn.
Kortom, zijn er as we speak wederom schoonmaakploegen bezig de ketchup van het behang in het Witte Huis te schrapen of moeten we ons schrap zetten voor de volgende barricade?
(Foto: Kapitool Washington – eigen foto Laurent)
