In peilingen staat de SP bovenaan. Aanvallen die partij, lijkt het devies, het doet er niet toe hoe. Nu ben ik geen SP-fan. Haar reserves tegen verdere Europese integratie vind ik achterlijk en contraproductief voor links. Er valt met andere woorden gefundeerde kritiek op de SP te leveren, maar vele voorbeelden van het in de hoek zetten van de SP vallen op zijn best in de categorie ‘spijkers op laag water’.
democratie
In dagblad De Pers verscheen een artikel met de welluidende kop: ‘de rode tomaat is rot‘. Het gaat over de geringe invloed van de leden op de partijlijn. Na de in het oog springende titel valt over het stuk weinig te melden. Zelfs Bas Paternotte in HP/De Tijd meent dat de kritiek oude wijn in nieuwe zakken is:
Ook in het verleden draaiden SP-politici de partij de rug toe met dezelfde argumenten: we worden niet gehoord en hebben weinig of geen invloed. SP-Kamerlid Ronald van Raak pareerde die kritiek al eens in 2007: “De SP is geen uitzendbureau voor politici, maar een beweging die mensen wil betrekken bij de politiek. In de partij is plaats voor veel ambities, maar niet voor louter eigenbelang.”
De SP is een partij die let op de lijn, wat voorkomt dat figuren als Marco Florijn op eigen houtje onder een PvdA-vlag een neoliberale koers uitzetten met dwang om mensen zwaar werk te laten verrichten. Een strak regime velt nu eenmaal slachtoffers die menen het beter te weten dan de top van de partij. Als je eigen ideeën inderdaad beter vindt, richt je desnoods zelf maar een partij op.
Een ander probeersel is om op het gemoed te spelen. Een SP-raadslid in Lelystad geeft er de voorkeur aan zijn afdracht aan de voedselbank te doneren in plaats van in de partijkas te storten. Het raadslid verliest zijn lidmaatschap. Och, gosh, wat een inhumane partij is die SP, luidt de impliciete boodschap van veel berichten in de pers. Ik heb niets tegen de voedselbank, sterker nog, ik verricht er zelf vrijwilligerswerk voor. Maar je moet wel in het oog houden dat het uitdelen van etenswaren rommelen in de marge betreft. Het voorkomen van de noodzaak van een voedselbank is uiteraard een beter doel. Daarvoor moet politieke actie worden gesteund. Het kan ook in dit geval niet zo zijn dat een individueel lid op eigen houtje maar wat doet.
pensioenen
In de krant Het Parool schreef Kees Tamboer woensdag een artikel met een hoge zuurgraad. Hij verwijt Tweede Kamerlid Paul Ulenbelt zich niet aan de burgerlijke mores te houden. Het gebruik van het woord idioot door Ulenbelt is idioot, stelde hij met zoveel woorden. In debat met een vrouw moet je altijd galante bewoordingen bezigen, was een andere mening van Tamboer. Soit, ieder zijn opvattingen. Met deze weinig relevante meningen was een behoorlijk deel van het artikel gevuld.
Overigens komt er toch nog iets van inhoudelijke kritiek. Tamboer verwijt de SP de pensioenfondsen te rijk te rekenen. De rendementen op de beleggingen van die fondsen werden tot een vijftal jaar geleden berekend tegen een vaste rente van vier procent. Dat is natuurlijk star. Een rente kan gevoelig omlaag of omhoog gaan. In de Tweede Kamer werd in 2007 unaniem besloten een andere methode te hanteren. In het vervolg zou de dagrente gelden. Ook de SP stemde ermee in, destijds leek het een goede systematiek. Intussen blijkt de dagrente naar ongeveer 2,5 procent te zijn gedaald. Maar de rendementen van de pensioenfondsen liggen beduidend hoger, aangezien die op de wereldmarkt opereren en niet alleen in Nederland. Zo bericht een FNV Nieuwsbrief over de goede rendementen van diverse pensioenfondsen. Dat zijn mooie berichten. Het betekent echter dat de dagrente geen reële graadmeter is. Tamboers argument is dat je moet vasthouden aan die vijf jaar geleden afgesproken dagrente, omdat het nu eenmaal is afgesproken. De kritiek op de SP komt erop neer dat de partij naar het werkelijke gewin wil handelen en zich niet laat vastpinnen op de sluw gekozen dagrente. Het lage percentage impliceert namelijk dat er zeker moet worden gekort op de pensioenuitkeringen. Hoe durft de SP hier tegenin te gaan, zelfs met valide argumenten?
De winst (niet de vijftien zetels uit 2010, maar dus de winst daar bovenop) van de SP laat zich vooral verklaren door het hardvochtige afbraakbeleid van CDA/VVD/PVV en het onvermogen van de PvdA om daar oppositie tegen te voeren. Zolang er geen socialere wind door Nederland waait, kunnen tegenstanders van de SP roepen wat ze willen, maar zullen de SP daarmee alleen nog maar meer in het zadel helpen. Een jaar geleden richtten de pijlen zich vooral op de PVV (terecht), maar hun verhaal legt het af tegen het verhaal van de SP… laat die kritiek maar komen, zolang de SP maar blijft vasthouden aan hun eigen verhaal en zich niets van al die incidentenkritiek aantrekt, behaalt ze makkelijk de overwinning. Rechtse kritiek zal sowieso weinig linkse mensen er vanaf houden om SP te stemmen. Een bijstandsgerechtigde, een werkloze, iemand aan de onderkant zal toch niet overtuigd worden van kritiek die er op neer komt dat het land een ‘slechter investeringsklimaat’ onder de SP zal kennen. Een ‘gunstig investeringsklimaat’ komt hem toch ook niet ten goede. Het hele liberalisme is een grote illusie… alsof het met de onderkant van de samenleving goed gaat als de banken en het berdijfsleven maar goed gaat… Gelooft u het? Ik ook niet.
Bruin I werkt heel erg hard aan het opbouwen van SP.
Roemer zou ze regelmatig een snoepje moeten trakteren. 😉
Het bizarre voorbeeld van de column over de vijfpuntige ster, waar verregaande conclusies ten aanzien van de SP worden getrokken, is een toevoeging aan het rijtje aanvallen als een kip zonder kop.