Zich actief inzetten voor het leven van iedereen

Gisteren zag ik in mijn tijdlijn op twitter de volgende tekst langskomen:

Triest dat lobby voor zelfgekozen dood van 18-plussers weer aandacht opeist. Laten we ons juist actief inzetten voor het leven van iedereen!

Dit moest verwijzen naar een bericht over achttien-plussers die zonder tussenkomst van een arts een zelfmoordpil zouden moeten kunnen hebben. Een bericht dat ik genegeerd zou hebben zonder die twiet en waar ik nu deze markante zin uit pluk:

Wij willen verder gaan, door een distributienetwerk van dodelijke middelen op te zetten.

“Wij” is een coöperatieve vereniging, De laatste wil genaamd, die het dodelijke middel beschikbaar wil hebben voor iedere volwassene. Je moet wel een ernstige kop-in-het-zand-steker zijn als je ontkent dat de wil tot het beëindigen van het leven niet aanwezig kan zijn en dat het slikken van een pil allicht minder narigheid voor derden met zich meebrengt dan van een flatgebouw springen of voor de trein. Verder, hoe bijna luchtig zo’n zin over de beschikbaarheid van dodelijke middelen ook klinkt, besef ik dat wie de beslissing neemt er een einde aan te maken dit zeker niet luchtigjes of impulsief zal doen, waarbij vanzelf de vraag opdoemt waarom de leeftijdsgrens bij achttien ligt.

Toch lijkt mij aan de mogelijk vrije beschikbaarheid van de “pil van Drion” zonder medische tussenkomst wat meer vast te zitten dan het vaste vertoog van de zelfbeschikking (waar ik op zich niet tegen ben). Wie onderscheidt de zelfmoordenaars van de moordenaars, bijvoorbeeld, de tantes Mathilde die akelig lachende de koffie gereedmaken… Wie wil moorden kan dat toch wel, zal men zeggen, maar wie zal bepalen dat tante Constance in het geheel NIET levensmoe was? Het moet toch ook niet te gemakkelijk worden.

Maar goed, die twittertekst. Zich actief inzetten voor het leven van iedereen! Jawel mijnheer, daarom noem ik mij socialist, wat nog iets geheel anders is dan dat het iets met het lidmaatschap van een gelijknamige partij te maken heeft. Laten wij een einde maken aan de doodscultus die het kapitalisme inhoudt, dat leven in verhandelbare goederen, waren, omzet, en dit op een zich steeds verder uitbreidende schaal. De wens kinderen vanaf de peuterleeftijd te programmeren “voor de arbeidsmarkt” alsof het over iets anders dan geld gaat, de Mammon zoals Jezus van Nazareth het noemde – de heer die men niet kan dienen als men het koninkrijk Gods zoekt. Het bevorderen van automobilisme. Het bombarderen van medemensen respectievelijk het voorbereiden, hiervan. Het bezien van medeschepselen, van het kleinste mosje tot de grootste walvis, als middel om geld voor sommigen binnen te halen. Enzovoort. Ja, inzet voor het leven van iedereen!

Ik controleer de tijdlijn van degene van wie de genoemde twiet is aangehaald. Pal eronder wordt het heengaan van “een vriend van Israel” betreurd – Israel is hier geen persoon of de aanduiding van het Volk Gods waar ieder toe geroepen kan zijn deel van uit te maken, neen, het gaat hier om een met atoom- en fosforbommen toegeruste apartheidsstaat. Daaronder weer mogen wij de ogen niet sluiten voor de criminaliteit van Marokkanen.
Ach, het was dan ook maar Kees van der Staaij. Eigenlijk ben ik geneigd zo iemand toe te bijten dat hem alleen maar zwijgen past (Psalm 4:5), hetgeen hij niet tot zich door zal doen dringen.
Moedig voorwaarts maar weer.