The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools
Epitaph is een nummer van de debuutelpee In the Court of the Crimson King (1969) van de legendarische prog-rockband King Crimson. Als geen ander (althans, Steve Hackett van Genesis kon er ook wat van!) verstonden zij de kunst om naadloos van een lieflijk liedje naar iets heel zenuwachtigs over te schakelen, en vice versa. Epitaph is allebei: kalm aan de oppervlakte, met een zeer verontrustende ondertoon. De tekst was (zoals de meeste teksten van dat album) van de hand van Peter Sinfield, de zang werd vertolkt door gitarist Greg Lake en ook de Mellotron is prominent aanwezig:
https://www.youtube.com/watch?v=Cfz399SeU2Y
King Crimson bestaat nog steeds – wat heet: het fenomeen incarneert telkens opnieuw. Helaas houden die gedaanteverwisselingen tevens in dat Greg Lake ermee stopte (hij overleed afgelopen december (RIP)) en hun andere zanger/gitarist, Adrian Belew, ook alweer met pensioen blijkt te zijn gegaan. Maar de huidige leadzanger, Jakko Jakszyk (ex-Level 42), is de schoonzoon van drummer Michael Giles, dus ze gaan de tand des tijds nog immer met succes te lijf. Jakszyk is best een verdienstelijke rockzanger, daar niet van, maar voor een gevoelige song als deze mist hij net even het juiste bereik (het begin gaat de mist in, de rest is goed te pruimen):
https://www.youtube.com/watch?v=tVLHU8Yio24
The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams.
Upon the instruments of death
The sunlight brightly gleams.
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
When silence drowns the screams.
Confusion will be my epitaph.
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back and laugh.
But I fear tomorrow I’ll be crying,
Yes I fear tomorrow I’ll be crying.
Yes I fear tomorrow I’ll be crying
Between the iron gates of fate
The seeds of time were sown
And watered by the deeds of those
Who know and who are known.
Knowledge is a deadly friend
If no one sets the rules.
The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools.
(Ch.)
The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams.
Upon the instruments of death
The sunlight brightly gleams.
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
When silence drowns the screams.
