De Paralympische verkiezingen

Beste gehandicapten van Nederland. In mijn functie van minister-president heb ik van de week de eer gehad om te bellen met de Nederlandse medaillewinnaars op de paralympische spelen. Deze mensen zijn een voorbeeld van wat je kan bereiken als je gemotiveerd bent en iets wilt maken van je leven. Wij van de VVD roepen al jaren dat als je je inzet, je kunt bereiken wat je wilt.

Natuurlijk kan je er ook voor kiezen om zwaar gesubsidieerde zakjes te blijven plakken. Wij begrijpen heel goed dat de zogenaamde sociale werkplaatsen, die geleid worden door gevaarlijke socialisten, er belang bij hebben om uw ontwikkeling tegen te gaan. Als u zich kunt ontworstelen aan dit socialistische pampergedrag zult u zien dat ook u in staat zult zijn om een gouden medaille te halen. Zet u in. Haal er uit wat er in zit. Stijg boven u zelf uit en u zult zien, dat het bedrijfsleven om u staat te schreeuwen.

Gestoorde gedachtegang
Al geeft de bovenstaande inleiding van mijn verhaal natuurlijk niet helemaal het verhaal van de heer Rutte weer, toch stoor ik me ontzettend aan zijn paralympics praatje dat ik keer op keer aan moet horen.
Dat gehandicapte medaillewinnaars worden misbruikt om het oude VVD onzinpraatje, over dat je kunt bereiken wat je maar wilt als je je maar inzet, kracht bij te zetten.
Waar ik het mee eens ben, is dat je eruit moet halen wat erin zit. Maar soms zit er gewoon niet meer in. Dit is de grote makke van de VVD gedachte. Je niet kunnen voorstellen dat er niet meer in zit en dat de grens is bereikt. Oftewel, leven in een droomwereld.

Onderwijs
Als ervaren docent weet je het al na de eerste les. Je ziet direct aan wie je komend jaar extra tijd zal moeten besteden (pamperen, zoals dat in VVD kringen wordt genoemd). Laat ik de klas eens in drieën verdelen.

Groep 1 valt direct op doordat ze alles bij zich hebben. Boeken, schrijfgerei en agenda. Deze groep doet goed mee, steken hun vinger op en stellen en beantwoorden vragen. Hier zal je weinig extra werk aan hebben.
Groep 2 is de grote middengroep. Een probleempje hier en daar, maar met de juiste aanpak heb je ze zo op het spoor dat leidt tot een diploma waarmee ze verder kunnen.
Groep 3 is gelukkig klein, maar een ander verhaal. Te laat komen, geen pen, geen agenda. Boeken niet gekregen, ongeïnteresseerd, niet meedoen, enz. Het is zaak ze zo snel mogelijk in kaart te brengen. Dat wil zeggen, uitzoeken wat er aan de hand is. Het is eigenlijk niet mogelijk om ze in een groep te plaatsen, omdat de problemen heel divers zijn.

Hoe sneller je ze in kaart hebt, des te sneller kan je een gericht programma ontwikkelen, om ze verder te helpen.
Je zou natuurlijk het volgende kunnen zeggen.
“Als jij een zooitje van je leven wilt maken, dan is dat jouw verantwoordelijkheid. Je hebt in Nederland alle kansen en als je ze niet grijpt, is dat je eigen verantwoordelijkheid”.

Was het allemaal maar zo simpel. Achteraf kom je er dan achter dat iemand leesblind is, er sprake is van een licht autistische stoornis of dat de ouders aan de drugs zijn. Er is thuis geen gas, water en licht en er zijn zware geldproblemen. Het enige wat nu kan helpen is de hulp van de overheid om de boel weer op de rails te krijgen. En het liefst niet door zeventien verschillende instanties, want dat leidt tot niets.
Het probleem van de VVD-gedachte is, dat ze zich niet kunnen voorstellen dat je niet in groep 1 zit.
De vraag is of iemand met zo’n gedachtegang vertegenwoordiger van alle Nederlanders kan en mag zijn.