Ik hou van het strand. Bij mooi weer ga ik er heen en loop naar de plek waar het naaktstrand begint. Hier haal ik mijn Zeeman handdoek uit mijn rugzakje en nestel ik me heerlijk tussen de schelpen…
Deze plek biedt een aantal voordelen. Het is er rustig, ik kan mijn broek aanhouden en ik kan alles zien. Zo lig ik bij schitterend weer heerlijk in het zonnetje, tot ik het zat ben en dan loop ik weer naar mijn auto, die op de parkeerplaats staat.
Naarmate ik dichter bij de opgang naar de parkeerplaats kom, wordt het steeds drukker. De mensen dicht bij de parkeerplaats hebben ook veel meer en duurdere spullen bij zich. Ze dragen merkkleding, hebben een Ray-ban zonnebril op, (heeft Wouter Bos ook, maar die is op uw kosten) en lopen druk te telefoneren naar iemand die ook niets te vertellen heeft. Ze zijn gespierder, het haar wordt steeds korter, de tattoos groter en ook de mp3 en de IPAD ontbreken niet. Niet dat ik me er aan stoor, want ik vind zo’n navelpiercing ook best spannend.
Waar ik me wel aan stoor is, dat als je veel spullen met een merk hebt, dat je dan verplicht bent om veel herrie te maken. Tenslotte is het wel de bedoeling dat iedereen kennis neemt van jouw image, dat gebouwd is op merknamen die je zelf niet kon bedenken.
Thuis gekomen laat ik alles op me inwerken en bedenk de zoveelste theorie die waarschijnlijk geen hout zal snijden.
Ik hou er wel een slagzin aan over.
In je blote reet ga je niet lopen schreeuwen.
Ik maak nu eindelijk een keuze. Mocht u volgende zomer over het naaktstrand lopen en u ziet een dikke kwal liggen, dan ben ik het.
Och , och , och
Kijk toch eens door die materialische wereld heen.
Alleen maar uiterlijke schijn.
Toen ik vorig jaar terugkwam van een dagje uit met mijn gezin gingen we eten in het dichtsbijzijnde 3 sterren restaurant.
Zette mijn Daihatsu valera van 1996 op de parking, en gingen uitgebreid genieten van het eten.
Nadat we allemaal de big mac opgesmuld hadden terug naar de auto.
Naast mijn auto stond een splinter nieuwe bugatti.
Maar ik vond mijn autootje toch mooier.
Was al afgeschreven, kon 120 km per uur en bracht mij waar ik heen moest en wel droog.
Ik had medelijden met die gozer van die bugatti.
Hij moest in 10 jaar een auto afschrijven waar ik 20 auto s van kon kopen.
@Theo
En dat verhaal doet me dan weer denken aan dit stukje onvergetelijke televisie. Misschien was hij wel van hem. Zag je niemand lopen huilen?
http://www.youtube.com/watch?v=iUuinoFvznk
Als het weer volgende jaar i.v.m. klimaatveranderingen op hetzelfde manier aanhoudt als dit jaar, hebben we weinig kans om iets op het strand te mogen doen.
Ik hou van de bossen en heb daar nooit last eigenlijk.
Wij zijn dol op de bossen.