WO-II is nog steeds niet voorbij. De Poolse regering heeft vorige week een grote claim aan Duitsland gestuurd wegens oorlogsschade van de nazi’s. Het gaat om € 1.3 biljoen (= € 1.300 miljard). De Duitse regering wil daar natuurlijk niet van weten, bleek vorige week. Dat loopt nog wel even…
Een bijzonder zaakje ook is de Joodse mede-oprichter Rosenberger van Porsche en hun komende beursgang, in oktober. Dat zou dan de grootste sinds jaren in Duitsland zijn. Maar komt de naam Rosenberger nog in dat verhaal voor? Drie keer raden… Die discussie loopt daar nu ook.
Duitse collaborerende bedrijven uit de oorlog doen graag aan witwassen. Roept u maar! Dr Oetker? Varta misschien? Bingo! Mercedes, Volkswagen? Zeker en gewis! Of BMW en IG-Farben oftewel BASF? Ook die! Siemens, AEG of Porsche soms? Aber natürlich!
AEG was overigens opgericht door de Joodse familie Rathenau. Vrijwel alle echt grote bedrijven hadden zelfs eigen dwangerbeiderskampen, zoals Krupp en Siemens. Wat heerlijk overzichtelijk trouwens dat al die bedrijven nog dezelfde namen hebben als voor de oorlog. AEG is opgesplitst en overgenomen door vrijwel iedereen en bestaat niet meer – de stofzuigers komen nu van Electrolux.
Wel hebben ze vaak de afgelopen decennia boeken of rapporten laten verschijnen over hun geschiedenis, om van het gezeur af te zijn. Bovendien steevast pas 60-70 jaar na dato. Daar staat dan wel weer een deel van de waarheid in, maar zeker geen excuses.
Wel deden ze dan maar een betaling aan de Jewish Claims Conference – maar niet-Joden zoals Polen of Nederlanders kregen meestal niks… En daardoor zeurt altijd nog onderhuids de kwestie van de dwangarbeiders – want die hadden alle bedrijven met meer dan twee paardekoppen. Er waren er in totaal ruim 7 miljoen.
Overigens moesten Joden vooral in en om Auschwitz, dwangarbeid verrichten. Dachau was een puur industrieel SS-complex – vandaar dat daar relatief weinig mensen omkwamen. En die dwangarbeid is vrijwel in geen enkel geval fatsoenlijk afgehandeld. Hier en daar wat stoplap-betalingen, dat was ’t.
Er werkten ongeveer 400.000 Nederlandse mannen als slaaf in Duitsland, onder wie mijn vader anderhalf jaar.
Dat alles beschreef David de Jong eerder dit jaar in zijn boek ‘Nazimiljardairs’ (Meulenhoff, net in het Nederlands vertaald). Aardig detail: de vrouw van propagandaminister Goebbels was Magda Friedländer (Joodse adoptiefvader) – Ritschel (andere adoptiefvader) – en scheidde eerder van nazi-industrieel Günther Quandt.
Die steunde vanaf 1931 de NSDAP met veel geld. Hij produceerde onder de naam AFA vooral accu’s voor o.m. nazi-onderzeeërs, en dat bedrijf ging later Varta heten. Quandt had aandelen in Mercedes en BMW en zijn zonen Herbert en Harald deden ook flink met de nazi’s mee. De oude Quandt zat na de oorlog twee jaar vast maar werd niet veroordeeld. Zijn zonen en hij redden Audi na de oorlog.
Zij verschaften zo een Nederlandse, veroordeelde SS-moordenaar, ‘a job for life’. Klaas Carel Faber. Toen Arnold Karskens nog okee was, heeft hij erg achter hem aangezeten en ik mocht meedoen. We hadden ‘m bijna, en toen ging-ie dood… wat een slappe oplichter.
Nog even wat klein leed van Porsche en Rosenberger: hij was de man die Porsche het geld verschafte om te beginnen, maar werd er in 1935 door de nazi’s uitgewerkt. Hij kwam via Frankrijk uiteindelijk in Los Angeles terecht, en deed Porsche een proces aan, dat hij enigszins won. Maar 70 jaar lang verzweeg het bedrijf hem, dat dan weer wel.
PS: Goebbels had een Nederlandse moeder en een Duitse vader, Maria Katharina Odenhausen, uit Waubach (L, nu gem. Landgraaf), en 7 broers en zusters, die hem hooguit 4 jaar overleefden. Hij zat in 1917 in Kerkrade op de middelbare school.
– Uitgelichte afbeelding: By Scott Dunham – Own work, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=6675639
