Om 3 uur ‘s-nachts komt het wereldwijd op de BBC-radio. Gisteravond hoorden wij het hier al: uitgever Ambo-Anthos kondigt aan: ‘Het verraad van Anne Frank’ niet meer leverbaar’. Boekhandels kunnen het terugsturen.
Het boek bevat teveel ongefundeerde aannames, vooral over de mogelijke ‘verrader’, notaris Van den Bergh. Zijn familie protesteerde. Mooi, mooi. Gerechtigheid is geschied, compleet met excuses.
Zijn er nog andere foute oorlogsboeken waar iets heel ernstig mee mis is en die dus van de markt moeten? De reden is natuurlijk dat als je als oningewijde zo’n boek leest, je op een dwaalspoor terecht komt. Dit is natuurlijk geen pleidooi voor preventieve censuur – maar soms – gaat het echt te ver. Het is vooral ook een teken van geestelijke gezondheid, fatsoen en onafhankelijkheid dat af en toe een boek weer verdwijnt. Uitgevers zin soms iets te gretig…
Nou en of! Hier is de top-drie. Hier de drie ergste, op het niveau van HVvAF. ‘Mein Kampf’ staat er niet bij, omdat daarvan bekend is dat het van begin tot eind niet deugt.
1. ‘Grijs Verleden, Nederland en de Tweede Wereldoorlog’. C. vd Heyden, uitg. Contact, 2001, 13de druk.
Het meest onware en verdraaiende boek over WO-II. Stelt dat verzet maar ook collaboratie in Nederland niets voorstelden. Negeert de 350.000 onderduikers, de 275.000 Nederlandse oorlogsdoden, de 60.000 buitenlandse oorlogsgraven in Nederland, de 10.000 geredde Joodse kinderen en de 6.000 Israëlische onderscheidingen voor Nederlanders (Yad Vashem, Nederland heeft hoogste score ter wereld).
Negeert uiteraard alle grote verzetsmensen, zoals Gerrit-Jan van der Veen, Joh. Post, ’tante Truus’ Wijsmuller-Meijer, ds Slomp, aartsbisschop De Jong, zelfs de ‘Soldaat van Oranje’ en ook al het Joods en kerkelijk verzet. En uiteraard de 1200 verzetsbladen… waarvan er vijf nog steeds verschijnen, o.m. Het Parool en Trouw. Omschrijft Nederland van 1900-1940 als suf landje waar niets van belang gebeurt – ondanks een bedrijf als bijv. Shell – toen grootste ter wereld, of de Afsluitdijk, of de 9 Nederlandse Nobelprijswinnaars. Sterk bekritiseerd door bijv. prof. Evelien Gans, het NIOD, het Verzetsmuseum en dr Jolande Withuis.
2. ‘De SS’ers’, Armando en Sleutelaar, uitg. De Bezige Bij, 1967, 7de druk.
Het boek biedt acht ononderbroken interviews met voormalige Nederlandse SS’ers. Zij krijgen daar alle ruimte voor racistische en antisemitische uitlatingen te doen, voor leugens en verdraaiing. De samenstellers geven geen enkel weerwoord. Er staan grove feitelijke fouten in, zoals dat de Nederlanders de grootste buitenlandse groep binnen de SS vormden – dat waren de Letten. En citeert Adenauer ‘dat de Waffen-SS geen Joden heeft vermoord’, wat een leugen is. Al bij verschijning zwaar bekritiseerd.
3. ‘Oorlogsouders’, Isabel van Boetzelaer, uitg. Just Publishers, 2021, 2de druk.
Een dochter tracht haar vaders misdaden als Jodenjager voor de nazi’s in Den Haag te verdoezelen en goed te praten. In de herdruk doet zij halfhartige aanpassingen. Door o.m. schrijfster Chaja Polak, wier vader slachtoffer was van de nazi Van Boetzelaer, aangeklaagd – en zeer terecht.
– Uitgelicht: Door Gonzalort1 – Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=18073146
