Over het algemeen zijn anti-oorlogssongs naar mijn mening nogal gratuit (hoe had je de nazi’s gedacht te stoppen zónder militair ingrijpen), maar bij sommige songs krijg je onwillekeurig een brok in de keel. I Come And Stand At Every Door is een bewerking door Jim Waters van een gedicht van de communistische Turkse dichter en toneelschrijver Nâzım Hikmet. Hikmet werd tijdens de Koude Oorlog herhaaldelijk gearresteerd wegens zijn politieke overtuigingen en vluchtte uiteindelijk naar de toenmalige Sovjet-Unie, waar hij 1963 volledig onverwacht overleed aan een hartstilstand.
I Come And Stand At Every Door is een pleidooi voor vrede van een 7-jarig meisje, tien jaar nadat ze stierf in Hiroshima. Pete Seeger zette Water’s vertaling van Hikmet’s gedicht op muziek, overigens zonder diens toestemming te vragen:
The Byrds pikten de versie van Seeger op en maakten er een hartverscheurende rockballade van:
De misschien wel állermooiste versie is die van This Mortal Coil:
I come and stand at every door
But no one hears my silent tread
I knock and yet remain unseen
For I am dead, for I am dead.
I’m only seven although I died
In Hiroshima long ago
I’m seven now as I was then
When children die they do not grow.
My hair was scorched by swirling flame
My eyes grew dim, my eyes grew blind
Death came and turned my bones to dust
And that was scattered by the wind.
I need no fruit, I need no rice I
need no sweet, nor even bread
I ask for nothing for myself
For I am dead, for I am dead.
All that I ask is that for peace
You fight today, you fight today
So that the children of this world
May live and grow and laugh and play.
Uitgelichte afbeelding: By George R. Caron – Nagasakibomb.jpgAtomic_cloud_over_Hiroshima.jpg, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=12204929
