“Geen malligheid!” zoals mijn moeder vermanend zei. Tja. Bij het speuren naar een illustratie kom ik nogal wat fruit tegen, bananen, grapefruit, sinaasappel. Dan moet ik weer denken aan de film die ik met een studiegenote (ik kan ook: DE film zeggen als mijn geheugen goed is) gezien heb. We hadden onafgesproken samen in de mensa gegeten, nagepraat over van alles, koffie gedronken en toen zei zij: “Ik heb zin om een film te zien. Ga je mee?” In die dagen, lieve lezer(es) was een film iets waar je naar toe ging.
Het was fietsen naar het Leidsepleintheater, dat had je toen nog, en de film die ze had uitgezocht was The best of the New York Erotic Film Festival. Waarom nodigt zij mij uit om hier naar te kijken, vroeg ik mij een beetje benauwd af. Ik zal het nooit weten. Er hoefde tenslotte ook geen bedoeling achter te zitten. Maar goed, een scène in die film: het uiterst langzaam pellen van een sinaasappel, waar sap uitspuit. Je hebt het pas door als je het ziet.
Dit is een heel ander verhaal dan ik van plan was bij dit muziekje ter begeleiding van dit stuk te schrijven, maar zo gaat het in het leven.
Mijn libido en mijn lege portemonnee, Guido Belcanto, 1992
Moet ik toch even zeggen dat ik mijn libido nou nooit associeer met mijn portemonnee. Zelfs niet als ik met een vrouw naar de bioscoop ga.
- Uitgelichte afbeelding: Photo by Dainis Graveris on Unsplash
