Je ziet er niets over op televisie, maar momenteel vindt in India de grootste sociale beweging in de geschiedenis van de mensheid plaats. Meer dan 250 miljoen mensen legden er de afgelopen maanden meermaals het werk neer om respect te vragen en hun plaats in de samenleving op te eisen. Zo veel boze mensen, om spontaan vrolijk van te worden.
Aanleiding van de staking in India zijn drie nieuwe landbouwwetten. De Indiase regering wil dat landbouwgoederen verkocht kunnen worden buiten de boerenveilingen, de mogelijkheden om aan contractuele landbouw te doen uitbreiden en sommige producten zoals aardappelen en uien niet langer erkennen als essentieel product.
Verzet en repressie
India is vandaag al een land dat tegelijkertijd kampt met grote voedseloverschotten en hongersnood. De nieuwe landbouwwetten zullen dat fenomeen nog verergeren. Ze zijn in het voordeel van de grote landbouwbedrijven wiens methoden de oorzaak zijn van ecologische problemen zoals waterschaarste en uitputting van de bodem.
Tegelijkertijd zouden de wetten wel eens de doodsteek kunnen betekenen voor veel boeren wiens inkomen niet langer beschermd wordt door vaste prijzen. Letterlijk. Vandaag al zijn de zelfmoordcijfers bij de boeren schrikwekkend hoog. Onder de boeren veel Sikhs, een bevolkingsgroep die onderdrukt wordt door de regering. Zij staan in de frontlinie van deze strijd.
Hoewel de boeren meer dan de helft uitmaken van de Indiase beroepsbevolking, kozen ze ervoor om hun eisen te koppelen aan die van de vakbonden en zo allemaal samen op te komen voor de rechten van alle werkende mensen. En wanneer werkende mensen samen het werk neerleggen, stopt het hele systeem met draaien. Dan blijkt opnieuw dat een maatschappij misschien wel zonders beursgoeroes en praatpolitieker kan, maar niet zonder werkvolk.
En dus reageert de Indiase regering reageert met haar laatst overgebleven wapen: repressie, gaande van traangas over internetblokkades tot journalisten die onverklaarbaar ‘verdwijnen’. Indien zo’n situatie zich zou voordoen in een land waarvan de regering geen vriendjes is met de VS, waren er al lang stemmen geweest die zouden oproepen om militair in te grijpen om de democratie te herstellen. Alleen al daarom verdient de staking in India onze steun.
Nieuws dat we samen maken
Je kan de gang van zaken in de wereld in de wereld nauwgezet volgen door elke dag de krant te lezen of naar het journaal te kijken. Als je dat doet lijkt het wel alsof de laatste tweet van Theo Francken onze hele samenleving op haar grondvesten doet daveren. Wie op zoek gaat naar meer achtergrond vindt meer diepgaande analyses over de ecologische crisis en groeiende ongelijkheid, maar erg vrolijk word je daar ook niet van.
Het probleem met die berichtgeving blijft dat ze de wereld enkel op meer of minder interessante manieren probeert te interpreteren, terwijl het erop aan komt haar te veranderen. Het grootste nieuws staat niet in de krant. De staking in India kwam niet in de praatprogramma’s. Ook de opiniepagina’s voor meerwaardezoekers stonden er niet van vol. Toch is het misschien wel het belangrijkste nieuwsfeit van dit moment. Voor de mensen die in India opkomen voor hun rechten is het nieuws namelijk niet langer iets wat gebeurt en waar je naar kijkt. Het is iets dat ze samen maken.
Wanneer we de wereld enkel van een schijnbare afstand op ons scherm volgen, lijkt de geschiedenis een aaneenschakeling van (vooral slechte) gebeurtenissen die ons overkomen. Welke kant het uit zal gaan met al deze bewegingen valt niet te voorspellen. Er zijn grote en kleine overwinningen en nederlagen, maar door samen in beweging te komen, schrijven we als mensen onze eigen geschiedenis.
Het woord bij de daad
Net daarom is er ook nood aan woord bij de daad. Net daarom moeten we ook deze verhalen van verzet vertellen en verspreiden. Omdat dat bevrijdend is, perspectief biedt, tot de verbeelding spreekt. Omdat dat ingaat tegen het verstikkende eenheidsdenken. Omdat zolang de leeuwen geen vertellers hebben, de verhalen over de jagers zullen gaan.
Toen er in de zomer van 2019 grote bosbranden plaatsvonden in het Amazonewoud en de media daar in alle talen over zweeg uitten een groepje jongeren hun ongenoegen op Twitter en Instagram onder de hashtags #Amazonfire en #Amazonewoud. Na verloop van tijd gingen die hashtags zo viraal dat de traditionele media te zaak niet langer konden negeren.
Vandaag zijn we voor nieuw over de staking in India opnieuw grotendeels afhankelijk van het volgen van hashtag #IStandWithFarmers. Misschien kunnen we die ook wel viraal laten gaan. Misschien kunnen we proberen om de Indiase boeren te steunen en opnieuw een stukje geschiedenis te schrijven. Een explosie aan tweets, posts, story’s en TikTok-video’s over de staking in India zou best cool zijn, niet? Je kan in ieder geval alvast beginnen met dit artikel te delen.
- Hetgeen wij bij dezen doen, eerder verschenen bij De Wereld Morgen, door Seppe de Meulder
- Uitgelichte afbeelding: By Randeep Maddoke; randeepphotoartist@gmail.com – Provided by eMail from Randeep Maddoke, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=97507117
