Momenteel zijn we 5 dagen na de presidentsverkiezingen in de V.S. alwaar men de gevaarlijke potentaat Trump heeft ontslagen. Voor de Amerikaanse burgers, vooral de LHBTI+ gemeenschap, onze antifastische kameraden aldaar, de activisten en de minderbedeelden ben ik blij dat er voorlopig een einde lijkt te komen aan het constante zwartmaken en de daar bij behorende verdachtmakingen. Toch sta ik niet te juichen, omdat de Amerikanen massaal gekozen hebben voor de voortzetting van de al decennia voortdurende status quo van een pappen en nathouden politiek, die door de hele “westerse” wereld rondwaart. Verwacht geen grote sociale veranderingen. Mede omdat de senaat (een zeer belangrijk bestuurlijk orgaan in de VS) in handen lijkt te blijven van de republikeinen, die de afgelopen vier jaar, voornamelijk dwars hebben gelegen om veel wetgeving tegen te houden.
Mogelijk worden er enkele zeer omstreden Trump beleidspunten terug gedraaid (de eerste 100 dagen mag een president dmv decreten, zonder tussenkomst van de senaat, beleidspunten doorvoeren), zoals weer aansluiten bij het bekende akkoord van Parijs (wat an sich al een wassen neus is), opnieuw het nucleaire verdrag met Iran opnemen etc. Maar dit zijn de grote internationale punten. De vraag is of de Lakota (Originele inwoners) in Noth- en South Dakota gecompenseerd zullen worden voor de schade aan hun leefomgeving, door de Dakota pijplijn, die ondanks een uitspraak van het Amerikaanse “Supreme court” toch is aangelegd, door gebied, dat volgens de Amerikaanse wet, soeverein is.
Ook zal maar moeten blijken, hoe Biden straks de verschillende crises in de V.S. gaat aanpakken, de kans is groot dat ook hij zijn oor te luisteren zal leggen bij de grote bedrijven, waardoor echte veranderingen, voor de inwoners, wederom zullen uitblijven. Vergeet niet dat ondanks de enorme problemen met de drinkwatervoorziening in Flint (Michigan), Biden nog steeds geen duidelijk standpunt heeft ingenomen tegen fracking. Het enige dat hij hier over zegt, zijn de bekende politici, slag om de arm, vaagheden, zoals: “Mijn beleid zal gebaseerd zijn op het initiëren van de overgang naar duurzame energie”. Dit was wat hij in zijn laatste debat hierover zei. Let wel, sindsdien, is hij hier niet op terug gekomen, ook heeft hij geen enkele termijn verbonden aan de transitie, die hij wil ‘initiëren’.
Samengevat, Amerika heeft terecht de slechtste president in de geschiedenis van de kolonie naar huis gestuurd. Hiermee hebben ze een ruggengraatloze oudere witte man verkozen, om ten eerste, de grootste 2 crises die men zich kan herinneren te bezweren, daarnaast zal de man veel tijd kwijt zijn aan het terugdraaien van enkele beleidspunten, terwijl de senaat grotendeels in handen lijkt te blijven van de republikeinse partij, die de afgelopen 4 jaar niet bepaald coöperatief bleek. Al met al is Biden dus marginaal beter dan Trump. Omdat deze marges zich bevinden op het vlak van demografische stabiliteit, ben ik vooral blij dat Trump naar huis is gestuurd.
