Onverschillig worden is berusten, is wijken voor rechts. Bij de buren is dat een motto.
Soms, nee tamelijk vaak, bekruipt mij het gevoel: we hebben het al gezien, we hebben het gehoord, het is een graadje erger dan het was maar we kennen het. De hele rataplan.
Laissez passer.
Maar het moet en het mag niet. Heb ik zelf nog wel tot waakzaamheid opgeroepen!
Ik gooi er twee twiets van een GroenLinksraadslid van Amsterdam tegenaan.
Maar dat zal wel aan mij liggen: pic.twitter.com/KuP6W4DXGp
— Zeeger Ernsting (@zeeger) August 12, 2019
Het verhaal waar dit een uitsnede uit is wordt warm aanbevolen door de geachte afgevaardigde Baudet.
Eigenlijk wilde ik de naam van de schrijver niet vermelden, maar die is te besmet dan dat hij ongenoemd kan blijven: Stormfronter van het eerste uur.
Een opvallende gebruiker van het eerste uur was Evert Mouw. Mouw presenteerde zich daar als overtuigd nationaal-socialist en Hitleraanhanger. Mouw was IT-er in opleiding en woonde nog in zijn ouderlijk huis op de Veluwe. Recent dook hij korte tijd op bij de Nationale Alliantie.
Bron.
De fascinerende boeken van dieptepsycholoog Erich Neumann heb ik leren kennen via de poging tot encyclopedie van de theoretische geschiedenis van Jan Romein, In de hof der historie. Romein is van links, dat geldt niet per se voor Erich Neumann, al zou ik niet weten wat er (ultra)rechts aan de man was. Hij verdiepte zich in het vraagstuk van de individuatie, wat niet betekent dat hij het over de massamens heeft. De massamens dook op in de jaren dertig, veertig (in Nederland vooral na de bezetting) en verdween uit het zicht. La rebelión de las masas van Ortega y Gasset leefde in Nederland onder een wel erg vertekende titel. Het einde van de massamens als fenomeen wordt misschien gemarkeerd door The lonely crowd van David Riesman. Allemaal geen boeken voor een Stormfronter, net zo min als Neumann. Ik hoef dat voor mijn gevoel niet uit te leggen.
Halen we nog iets aan van deze frisse flierefluiter:
Hoe graag de GroenLinks ook de Barbarijse mensensmokkelvloot wil steunen; hoeveel steun ook de NGO’s, waaronder ook Artsen zonder Grenzen (what’s in a name), kregen van de politiek en de media; ook nu weer lijkt er een reactie te komen nu de Italianen het zat zijn en de meeste NGO’s met hun mensensmokkel noodgedwongen gestaakt zijn. Een tegenoffensief kan dus werken.
Maar de migratie is nog niet helemaal gestopt en de gevolgen van migratie zullen ons en al onze nakomelingen nog eeuwenlang tot last zijn. Een culturele oorlog verliezen is duur, als in heel veel geld duur. Een economisch verlies kun je nog te boven komen; de prijs van omvolking is dikwijls permanent.
Te bereiken via de twiet van de Leider zelf, die heel smaakvol een Handel in Blanke Slavinnen heeft bijgevoegd. Maar doe gerust alsof het hier om een interessante maar verder heel Normale Politicus gaat.
