Hoera! Er komen ‘Landelijke Vreemdelingen Voorzieningen’ voor ‘ongedocumenteerde vreemdelingen zonder recht op verblijf’. Eindelijk onderdak! Maar wacht eens even…
Doet ons dit niet denken aan de ingebruikname van de gezinslocaties? Zogenaamd uitgeprocedeerd – maar niet heus – werden gezinnen met kinderen in elk geval niet meer op straat gegooid. Maar… wel meewerken aan ‘vertrek’! De nieuwe ‘LVV’s’ zijn nieuwe verpakking voor oude methodes.
De LVV’s – ik noem ze liever Landelijke Vreemdelingen Verdrijving – zijn het resultaat van een akkoord tussen de staat en de gemeenten, gesloten op 29 november 2018. De gemeentelijke ‘Bed Bad Brood’ voorzieningen moeten in ruil hiervoor verdwijnen. En daarmee wordt de dwang binnengehaald, de bedreiging: meewerken anders sta je op straat. En dat klinkt dus verdacht veel als het regime van ‘vrijheidbeperkende locatie’ Ter Apel en de gezinslocaties.
Horen we nu daadwerkelijk gejuich omdat zogenaamd uitgeprocedeerde op straat levende vluchtelingen nu niet meer op straat hoeven te zwerven? Horen we ‘Hoera!’ omdat het ‘probleem’ eindelijk is opgelost nu dwarsliggende opvang biedende gemeenten met dit alles akkoord zijn gegaan? Of heeft er ook nog iemand door dat de Dienst Terreur en Verrek er nog een pressiemiddel bij heeft gekregen? Een nieuwe ingang, een strohalm om aan te reiken, een wortel om voor te houden. Valse hoop op rechtvaardigheid, op een daadwerkelijk recht op bestaan, dat is het! Kom maar binnen, kom maar. Het is alsof we de rattenvanger van Hamelen horen op zijn fluit. Het lijkt zo mooi. De eerste twee weken is de opvang zonder voorwaarden. Wie eenmaal gewend is aan de warmte, het niet meer zwerven hoeven, wordt vervolgens geconfronteerd met de keiharde eis: en nu meewerken aan je eigen deportatie anders sta je zo weer buiten. En dan heb ik het nog niet eens over de controle die op deze manier veel beter op mensen kan worden uitgeoefend. De chantage is al erg genoeg. De staat gedraagt zich als een pusher die mensen eerst gratis drugs geeft tot ze niet meer zonder kunnen en er dan ineens geld voor gaat vragen.
Zeg hier maar eens nee tegen na jaren van ontberingen op straat, het is zo verleidelijk om de opvang te accepteren. Een bed om in te slapen, binnen. Even wat rust. Maar dat is tijdelijk. Heel tijdelijk. Hoe lang gaat het duren voor de eerste vluchtelingen opnieuw op straat staan omdat die ‘terugkeer’ nu eenmaal geen optie is? Wat een smerig spel. Hoe typisch Neederlands ook. Hoe kenmerkend is dit poldermodel, nu met medewerking van de gemeenten die eerst nog hun eigen gang gingen en eenvoudigweg onderdak boden. Vanaf nu worden ook zij een stuk gereedschap ter deportatie. Iedereen blij en iedereen akkoord. En dan staat ineens het vliegtuig klaar en gaan mensen zogenaamd ‘vrijwillig’ weg, suf geluld en murw gemaakt, heen en weer geslingerd tussen belofte en intimidatie. Wat is dat toch weer humaan geregeld. Geen protesten meer tijdens deportaties, de droom van elke minister en staatssecretaris. Geen mensen meer die in vliegtuigen weigeren te gaan zitten. Geen gekraak meer van panden.
Dit systeem is louter ontwikkeld om verzet te breken en kritiek op het deportatiebeleid te smoren in het drijfzand van de polder. Het is intussen januari 2019 en volgens een publicatie op de website van de Vereniging van Nederlandse Gemeentes (VNG) gaan “de beoogde pilotgemeenten Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Eindhoven en Groningen begin 2019 met het ministerie van Veiligheid en Justitie, de VNG en ketenpartners aan de slag met de pilot voor de ontwikkeling van de Landelijke Vreemdelingenvoorzieningen (LVV’s).” Vluchtelingen, steevast genoemd ‘vreemdelingen’, kunnen “rekenen op begeleiding en ondersteuning door organisaties in de vreemdelingenketen en lokaal actieve maatschappelijke organisaties.” Geweldig! Wie collaboreert er eigenlijk op lokaal niveau mee met deze vuile opzet om vluchtelingen onder druk te zetten onder het mom van ‘begeleiding’ en ‘ondersteuning’? Wie jaagt er met fluwelen handschoenen en onder valse voorwendselen mensen de dood in? Vraag aan de gezinnen in de gezinslocaties maar eens waar dit allemaal op neer komt, waar het toe leidt, die begeleiding en ondersteuning. Het is een constante stroom van indoctrinatie die je moet doen geloven dat er maar een manier is om je verlossen van een leven van wachten en op de tweede rij zitten zonder toekomstperspectief: het land uit. Ofwel van de wal in de sloot. Maar op de website van de Vereniging van Nederlandse Gemeentes (VNG) worden al problemen voorzien : “Bij een te strikte handhaving van dit systeem bestaat wel het risico dat degenen die niet binnen twee weken klaar zijn om mee te werken, alsnog (structureel) op straat terechtkomen zonder dat gemeenten de mogelijkheid hebben om opvang te bieden.”
Bovenstaande betekent dus dat een categorische weigering van vluchtelingen om zich deze zogenaamd vrijwillige medewerking aan te laten praten en als makke schapen de dood in te laten jagen dit systeem kan laten falen. En dat betekent weer dat wij die een paspoort hebben klaar moeten staan om samen met vluchtelingen de strijd aan te gaan tegen dit systeem van pappen, nathouden en afpersing. Dus ik heb een idee: bezetten, kraken die LVV! Zodat vluchtelingen er zelf wooncollectieven kunnen vestigen. Overnemen die hap! Laat Rutte en Harbers en Dijkhoff ophoepelen met hun misselijke plannen! Laat die ‘lokaal actieve maatschappelijke organisaties’ daadwerkelijk iets maatschappelijks doen: meestrijden voor de vrijheid van beweging en vestiging. Tegen kapitaal en migratiebeheersing. Want dit is psychologische oorlogsvoering. Dit is een gevangenis zonder muren waar die muren in de hoofden van mensen worden gebouwd. Stockholmsyndroom zonder gijzelnemers. Institutionalisering als wapen. De strijd tegen nationalisme en grenzen was nog nooit zo hard nodig! Radicaal en zonder concessies.
– Eerder verschenen bij Joke Kaviaar
