Halloween laat ik dit jaar maar eens aan me voorbijgaan, net als trouwens alle eerdere jaren van mijn leventje. Griezelen doe ik ruimschoots voldoende, maar daartoe volstaat het volgen van het wereldnieuws ruimschoots. Voor het deelnemen aan optochten, al dan niet passend uitgedost, heb ik de Eerste Mei en binnenkort een min of meer antikapitalistische optocht van Anonymous, compleet met Guy Fawkes-maskers. Toch fascineert het me wel, dat Halloween. Waarom is zoiets zo populair?
De traditie is stokoud. Ik heb het maar eens opgezocht, want ik had nauwelijks enig idee. Eerst was er een Keltisch feest. Vervolgens de katholieke gedenkdagen van Allerheiligen en Allerzielen op 1 en 2 november waardoor het Keltische gebeuren is geabsorbeerd dan wel vervangen. In Allerheiligen ligt dan een basis van Halloween, zoals je aan het Engelse woord voor Allerheiligenavond al kunt zien: van All Hallow’s Eve naar Halloween is geen onherkenbaar grote stap.
Al die witgeschminkten, doodskopdragers en andere tijdelijk ontsnapten uit het spookhuis zijn dus bezig een moderne invulling te geven aan een Rooms-Katholieke traditie. In die traditie viert men op Allerheiligen alle martelaren, alle heiligen, zoals het woord al een beetje zegt. Op Allerzielen zijn dan alle mensen die het voorafgaande jaar zijn overleden aan de beurt. Om die herdenking kracht bij te zetten wordt er dan nogal eens een speciale mis opgedragen, een requiem geheten.
Halloween is dan de avond vóór Allerheiligen. De dag viel na het afronden van de oogst : een mooie aanleiding voor een vrije dag in de oude Keltische maatschappij. Tevens dacht men in die maatschappij “dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug zouden keren op aarde om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het volgende jaar.” Daar zien we de connectie met Allerzielen, de katholieke herdenking van de doden, maar ook met het huidige gegriezel en de verwijzingen naar lijken en dood.
Pingback: Samhain begin van een nieuw jaar | Krapuul