Wie aan Syrië denkt, die ziet doorgaans apocalyptische scènes voor zich van kapotgeschoten steden en dorpen. Syrië lijkt de plaats waar de hoop uit wegtrok om slechts een woestenij na te laten. In belangrijke mate is dat ook wat Syrië is vandaag. Maar er zijn kleine lichtpuntjes. Er bestaan delen van Syrië waarin de oorlog niet het laatste woord kreeg en waar met vallen en opstaan een nieuwe samenleving wordt opgebouwd. Eén van die gebieden waar dat op de meest uitgesproken wijze gebeurt is Rojava, de voornamelijk Koerdische regio die zich situeert in het noorden van Syrië en dus grenst aan Turkije en Noord-Irak.
Rojava? Het is naam die stilaan synoniem geworden is voor basisdemocratie, gendergelijkheid, diversiteit en post-kapitalisme. Een emancipatorische eiland midden in oorlogsgebied, als we de aanhangers van Roajava mogen geloven. Maar is dat effectief zo? Geen beter persoon om zoiets aan te vragen dan Ludo De Brabander van vzw Vrede. Hij volgt de regio nauw op, bezocht Rojava recentelijk en plant in het najaar opnieuw een bezoek.
Maar vooraleer we ingaan op het politieke project in Rojava, eerst wat geschiedenis om de context beter te begrijpen. “Rojava moet je eerst en vooral bekijken vanuit de ruimere Koerdische geschiedenis”, zo stelt Ludo De Brabander. “In het begin van de twintigste eeuw vond de koloniale opdeling van het Midden-Oosten plaats. Tijdens die opdeling zijn de Koerden als volk over verschillende landen verspreid geraakt. In Iran, in Noord-Irak, in Syrië en in Turkije vind je vandaag Koerden. Rojava is het gebied in het noorden van Syrië, waar een sterke Koerdische aanwezigheid is. In vele landen waarin Koerden terechtkwamen, werden en worden ze gediscrimineerd, al hangt de intensiteit daarvan ook af van land tot land. In Turkije is de repressie van de Koerden bijvoorbeeld tot op vandaag erg hevig.”
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
