Vandaag (18 mei 2017) deed ik mee in een shift voor de pop-up sweatshop die in de Grote Marktstraat in Den Haag, midden tussen de modewinkels, in een zeecontainer is gevestigd. De actie is georganiseerd door de Schone Kleren Campagne, in samenwerking met Mama Cash, voor hun gezamelijke project Women Power Fashion. In een mail getiteld “Kom je Naaien?” nodigde de campagne ons allen uit om mee te komen werken in deze nagebootste kledingfabriek.
Op zaterdag de 20ste mei zijn er nog een paar plaatsen open in de ploegen (“shifts”). Je kan ook gewoon langsgaan en praten met de vrijwilligers buiten de ‘fabriek’ die dit bewustwordings-project vakkundig begeleiden.
Onze ‘shift’ duurde van 14:00 tot 16:00, waarin wij met vier vrouwen en een begeleidster saai en eentonig werk deden in het maken van stropdassen. Deze staan symbool voor de macht over de arbeidsters in de kledingfabrieken. Macht die hen uren achtereen laat werken zonder pauze, zonder dat ze water mogen drinken of naar het toilet mogen, en dat zes dagen per week, negen uur per dag, voor een paar centen per uur. We droegen papieren maskers om onze mond, tegen het stof die in de fabriek rondhangt, en we praatten zo min mogelijk met elkaar, om zo goed mogelijk de werkelijke situatie na te bootsen. Er was ook een box die geluid produceerde van de fabrieken. Het was warm en benauwd, en ik snakte naar wat frisse lucht.
Na twee uur hadden we dan toch twee stropdassen af! Dit waren de eerste twee dassen na 2 dagen ploegendienst. Al het werk was gaan zitten in stukjes aan elkaar naaien, vastpinnen, strijken, omkeren van lusjes, en ander werk dat geestdodend wordt gemaakt als er geen variatie of eigen inbreng aan te pas komt. Of als men niet het gehele product van begin tot einde mag maken.
Een zeer goede actie, waarbij schending van mensenrechten direct zichtbaar wordt en waardoor bewustwording heel direct wordt geïnitieerd. Wie heeft jouw kleren gemaakt?
Achtergrond
Het grootste deel van onze kleding en ons textiel komt uit landen als Bangladesh, India, Cambodja, waar vrouwen in zeer ongezonde, onveilige omstandigheden onder grote druk in kledingfabrieken werken, tegen een hongerloon. De modewinkels hier willen vaak geen inzage geven over de omstandigheden waaronder hun verkoopwaar is gemaakt. De Schone Kleren Campagne bestaat sinds 1989, en heeft een uitgebreid en internationaal netwerk van samenwerkende groepen om de arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie aan te kaarten. Lees hier op hun site meer over hun werk.
Volg de Schone Kleren Campagne op Twitter.
Pingback: Hard en vuil werk als dure ironie | Krapuul