Vandaag op Internationale Vrouwendag zet ik de reactie onder deze oproep open. Laat zien dat deze dag nog steeds hoogstnoodzakelijk is en deel je gedachte met ons.
#InternationalWomensDay: Deel je gedachten op Krapuul
Vandaag op Internationale Vrouwendag zet ik de reactie onder deze oproep open. Laat zien dat deze dag nog steeds hoogstnoodzakelijk is en deel je gedachte met ons.
Nou, zal ik dan een poging tot aftrap doen?
Bij het lanceren van Dolle Mina was een van de leuzen (vanwege het ontbreken van openbare toiletten voor vrouwen) dat ruim vijftig jaar na het bereiken van algemeen kiesrecht het algemeen piesrecht nog veroverd moest worden (in het desbetreffende pamflet was die p een k geworden zodat de mededeling onbegrijpelijk werd)…
Weer bijna vijftig jaar verder, en dit is niet het enige dat door de neoliberale annexatie van de Tweede Golf nog steeds niet bereikt is, in Nederland althans.
Om van de echt radicale punten maar te zwijgen.
Ik wil wel wat kwijt over de internationale vrouwendag. Het is in elk geval duidelijk dat oorsprong en bedoeling van deze dag grotendeels vergeten zijn.
Internationale vrouwendag komt voort uit de socialistische beweging ruim een eeuw geleden en is derhalve anti-kapitalistisch. Naast de strijd voor de rechten van mannelijke arbeiders eisten vrouwen aandacht voor hun positie en rechten. Vrouwenkiesrecht moest er komen en gelijke betaling voor gelijk werk.
Op dit moment lijkt de internationale vrouwendag wel een soort feestje. Aandacht voor het versterken van de positie van de vrouw kom je in Nederland niet tegen.
Op de site http://www.internationale-vrouwendag.nl/index.html kun je vinden wat er zoal georganiseerd wordt in kader van internationale vrouwendag. Mode, dansen, lekker eten en drinken, creativiteit en wellness zijn ruim voor handen. Ook lunches voor ondernemende vrouwen die meer uit zichzelf willen halen en bijeenkomsten onder het thema “Kiezen voor werk” om vrouwen in hun kracht te zetten. (cq de arbeidsmarkt op te jagen)
Sporadisch is er, gelukkig, ook een enkele inhoudelijke lezing te vinden, zoals o.a. in Leiden en Tilburg waarbij wordt ingegaan op de positie van vrouwen en hun rechten.
Het geheel levert een enigszins vreemd contrast op met de wat meer activistische vrouwenmarsen zoals in Washington in januari en in Londen afgelopen zondag. Hoewel de zin daarvan mij ook voor een deel is ontgaan.
Vrouwen die onze solidariteit hard nodig hebben komen vooralsnog niet aan bod.
https://www.theguardian.com/sustainable-business/2015/feb/12/the-women-suffering-for-your-valentines-day-flowers
Vanavond was ik bij de screening van de documentaire ‘Forbidden Voices’, ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag in Wageningen. Een aangrijpende docu over drie vrouwelijke bloggers, Yoani Sánchez (Cuba), Zeng Jinyan (China) en Farnaz Seifi (Iran), die kritisch schrijven over de regimes in hun land en daardoor te maken krijgen met staatsrepressie – arrestaties, opsluiting, jarenlang huisarrest en geweld. (Meer info over de docu hier: http://forbiddenvoices.net/en/en-start.html) En heeft die repressie dan het door de staat beoogde afschrikeffect? Nee. Alledrie de vrouwen zijn vastbeslotener dan ooit om kritisch te blijven schrijven.
Laat je niet meeslepen in de gedachte dat wij hier in Nederland maar geluk hebben, omdat we hier vrijheid van meningsuiting hebben en dat soort repressie hier niet voorkomt. Want ondanks het imago van het ‘vrije Westen’, kan je hier ook niet ongestraft een satirisch blog schrijven over politiegeweld. Dat levert je een politie-inval, inbeslagname van je computer, intimidatie én een rechtszaak op. Ik spreek uit eigen ervaring. (meer info hier: http://www.dhjana.nl/2016/12/19/verdacht-van-opruiing-en-bedreiging/)
Voor mij geldt ook: ik zal blijven schrijven, net zo ongezouten als nodig is. Hoe meer repressie daarop volgt, hoe harder dat aantoont dat kritisch schrijven nodig is. Wat kan jij doen om vrouwelijke bloggers te ondersteunen? Zelf schrijven. De mainstream media grondig wantrouwen en op zoek gaan naar autonome, eerlijke media. En het blog van Yoani Sánchez volgen (https://generacionyen.wordpress.com/), want hoe meer volgers ze heeft, hoe lastiger het is voor de Cubaanse staat om haar monddood te maken.