“Ze hebben ons laten zitten, allemaal”, zei een vriend, niet zonder enige emotionaliteit. Waar zijn onze politici in de democratische partijen? Waar is de politieke verontwaardiging en de mobilisering tegen de deportatiewet van Theo Francken? Een wet die het mogelijk maakt dat mensen die hier geboren zijn, worden uitgewezen op basis van vermoedens.
Ja, dat lees je goed. Deze wet werd gestemd en geldt nu in België. Niet een veroordeling door een rechtbank, maar een louter vermoeden dat iemand iets verkeerd gedaan heeft is genoeg om een persoon te deporteren die niet over de Belgische nationaliteit beschikt, zelfs als die persoon geboren werd in België. En jij die dacht dat Trump slecht was?
De verontwaardiging is groot, en de pijn en woede nog groter. “We zijn nu deporteerbaar”, zegt mijn vriend die geboren en getogen is in de Rupelstreek nabij Antwerpen maar niet over de Belgische nationaliteit beschikt.
We weten allemaal dat het ontnemen van de Belgische nationaliteit van mensen met een dubbele nationaliteit de volgende stap zal zijn, zodat zij ook kunnen gedeporteerd worden. Ballonnetjes daaromtrent worden al opgelaten.
Wat we meemaken is een pijlsnelle erosie van democratische rechten. Het begint met enkele wetten en zal uitmonden in de totale arbitraire machtsuitoefening van populistische politici die de scheiding der machten en de rechtstaat opheffen. Dat is wat fascisme is.
Maar waar zijn de politici die geloven in democratie? Het antwoord is dat zij gewoon collaboreren of te weinig verzet plegen. De N-VA is een racistische partij waarin fascistische tendensen aanwezig zijn. Dat is vandaag duidelijk. Het wordt tijd dat we die partij ook zonder aarzeling zo benoemen. De N-VA maakt geen deel uit van de oplossing, ze is als partij een bedreiging voor onze democratie en behoort tot de golf van nationalistische en extreemrechtse partijen die Europa nu overspoelt. Ik zal mijn tijd dus niet verspillen met het analyseren van de N-VA en de posities die deze partij inneemt.
Ook alle regeringspartijen stemden echter voor de deportatiewet van Francken. CD&V, Open Vld, MR en zelfs oppositiepartij cdH steunde de wet. Dit diskwalificeert deze partijen als democratische partijen en plaatst hen in hetzelfde kamp als N-VA en Vlaams Belang.
Is die stelling overdreven? Welke argumenten zou je kunnen geven om deze stelling overdreven te noemen? Is de gestemde wet dan niet ondemocratisch, gaat ze niet in tegen de mensenrechten en de principes van de rechtstaat? Als het antwoord ja is, hoe kan een partij die voor die wet stemde dan nog democratisch genoemd worden? Hoe kan een politicus democratisch zijn en lid blijven van zo’n partij zonder stevige ophef te creëren rond de stemming van deze wet?
En wat de oppositiepartijen betreft die tegen deze wet stemden, waar was jullie verontwaardiging tijdens het debat in het parlement en in de commissies? Waarom onthielden sommigen onder jullie zich tijdens de stemming in de commissies? Was dat niet het moment om het wetsvoorstel tegen te houden en de publieke opinie te mobiliseren? Waarom deden jullie dat niet? Waarom doen jullie dat nu niet?
Geen enkele oppositiepartij mobiliseert tegen de wet van Francken, geen enkele oppositiepartij maakt er een breekpunt van op straat of in het maatschappelijk debat. Waarom? Omdat ze allemaal bang zijn om het xenofobe deel van hun electoraat te verliezen. Dit geldt zowel voor de sp.a, de PS, Groen en Ecolo, als voor de PVDA-PTB. Er over communiceren en ertegen stemmen dat doen ze, maar er een breekpunt van maken in een strijd voor de democratie, en massaal ertegen mobiliseren op straat, zoals dat zou horen, nee, dat niet.
Jullie hebben ons allemaal laten zitten en dat is niet de eerste keer. We hebben het vertrouwen verloren in alle politieke partijen, als er al partijen waren waar we op konden vertrouwen. Sommige oppositiepartijen leveren een legitieme strijd tegen de corruptie van het kapitalisme en de achteruitgang van het leefmilieu. Dat is allemaal interessant, maar wat heb ik aan al jullie kritiek op graaiende politici en elites, als je geen strijd wil voeren voor mijn mensenrechten en voor mensen als ik?
Politieke partijen hebben hetzelfde probleem als de rest van de instituties in dit land, ze zijn gebaseerd op witte suprematie. Of ze nu rechts of links, conservatief of progressief zijn, ze zijn allemaal het product van een etnocentrische, supremacistische logica. Dat probleem zien we ook terugkomen in de media, in de culturele wereld, in de economie en op tal van andere plaatsen. Het wordt tijd dat we onze rug keren naar al die instellingen, en met “wij” bedoel ik alle mensen die tegen etnocentrisme en witte suprematie zijn, ongeacht hun afkomst of kleur.
Het antwoord is nieuwe structuren ontwikkelen en andere partijen oprichten die niet gestoeld zijn op witte of welk andere vorm van etnische suprematie. Partijen en structuren die de werkelijkheid van deze wereld en onze samenleving weerspiegelen zoals ze zijn: divers en hybride. Slechts dan zullen we een prioriteit kunnen maken van de strijd tegen het feit dat mensen met een andere nationaliteit, kleur of afkomst als zondebok fungeren.
Nieuwe initiatieven zullen genomen worden en nieuwe partijen zullen ontstaan. De bestaande partijen zullen dan de keuze hebben tussen het bevechten van die nieuwe dynamieken of er allianties mee te sluiten.
Eén ding is echter zeker: de tijd van een politiek monopolie dat berust op een mono-etnisch, mono-cultureel wereldbeeld is voorbij. Daar zullen wij voor zorgen.
– Dyab Abou Jahjah, eerder verschenen op dewereldmorgen.be
