Dit wat we zien, de clash binnen links, sinds de komst van identity politics, lijkt op een clash tussen modernisme en postmodernisme, waar ik de laatste representeer. De modernist ziet de wereld als historische ontwikkeling en ziet het individuele als onderhevig aan dit alles. Als de zwarte mensen geknecht zijn, dan heeft dat zijn betekenis voor de witte mensen. Die dialectiek maakt dat, voor de modernist, de “witte mensen” een rol als dader hebben.
De postmodernist onttrekt zich aan zowel ras, als klasse, als gender en dient niet geknecht te worden door niets en niemand, niet door zwarte supremacy en niet door witte supremacy. De postmodernist ontkent maatschappelijke betekenis te hebben, omdat de postmodernist de maatschappij ontkent.
