Beatklassieker du jour: Believe what you’re saying

Arnold J. van der Kluft

Het had natuurlijk ook nog postpunk mogen heten (maar daar was er al een van gepland), of voor mijn part garage. Sugar, de band van Bob Mould na de dagen van Hüsker Dü.

This is where the line is
That I’ve drawn across the sand
And this is where my heart aches
Unaware and in my hand

This is where it’s gone
This is where the heartache’s going on
I can go it alone

I can’t believe what you’re saying
I’ve got to leave for you’re sailing on and on
I can’t repeat what it’s all about is wrong
I can’t believe what you’re saying

This is how the time goes
In an ordinary town
And this is how it all ends up
When you run the whole thing down

This is how it’s gone
This is how it’s already gone and I know
You keep going along

I can’t believe what you’re saying
I’ve got to leave for you’re sailing on and on
I can’t repeat what it’s all about is wrong
I can’t believe what you’re saying

Gewoon mooi, zeg ik. 1994.

Arnold J. van der Kluft

Veel kostbaar bloed heeft 's werelds loop gestort
en menig bloem is onverhoopt verdord;
verhef u niet op jongzijn en op glans,
de knop valt af, eer zij geopend wordt.

(J.H. Leopold)