Van bedreigde diersoorten, wel te verstaan.
De PiS is weer eens een wet aan het doordouwen in het Poolse parlement: in eerste instantie wil men het afschieten van tussen de 22.000 en 25.000 bevers toestaan. Over de komende drie jaar.
Om dit te bereiken moet natuurlijk op juridisch gebied flink worden doorgewerkt: natuurorganisaties krijgen slechts enkele dagen de tijd om het wetsvoorstel in te zien en commentaar te leveren. Sommige organisaties krijgen op een vrijdag inzage, en op maandag wordt reeds een reactie verwacht. Normaal gesproken staat voor consultatie 21 dagen, maar deze regering heeft daar geen enkele boodschap aan.
Van deze organisaties wordt gedegen argumentatie verwacht met betrekking tot de ecologische voordelen die bevers brengen. Dat gaat natuurlijk in zo’n korte tijd lastig lukken. Exact zoals PiS het graag ziet.
Bevers vervullen een belangrijke rol in het ecosysteem van Polen, en zorgen er met name in bos- en natuurgebieden voor natuurlijke overstromingsbeveiliging, schoner water, en broedgebieden voor vele vogelsoorten. PiS wil het afschieten van de dieren ook in deze gebieden zonder meer toestaan.
Schattingen van het aantal bevers in Polen lopen erg uiteen. De meeste natuurorganisaties gaan uit van 36 tot 41 duizend. De GUS (Główny Urząd Statystyczny – Centraal Bureau voor de Statistiek) zegt echter -zonder hard bewijs te leveren- dat er 100.000 zijn.
Dan de Europese bizon: waar een bever afschieten relatief weinig ophef zal baren, ligt dat iets anders met deze majestueuze beesten. Tot op heden was het devies: alleen zieke dieren mogen worden afgeschoten ’ter bescherming van de kuddes.’ Dat dit kletspraat is blijkt uit de prijzen die commerciële jachtbureaus rekenen voor het schieten van een bizon: tussen de 12 en 36 duizend złoty (€2750,- tot €8300,-) Onder voorgaande regeringen werd deze praktijk sterk ingeperkt, omdat er van deze diersoort nou eenmaal bijzonder weinig exemplaren voorhanden zijn: ongeveer 5000.
Met de hernieuwde benoeming van Jan Szyszko (ook bekend van het onzalige plan om het laatste oerbos van Europa te ontginnen) als minister van Milieu kwam hier echter direct verandering in. De wet werd dusdanig herschreven dat de minister zonder opgaaf van redenen leden van de Państwową Radę Ochrony Przyrody (Nationale Raad voor Natuurbescherming) uit hun functie kan zetten en vervangen. Dat heeft Jan dan ook direct gedaan: tegenstanders van de commerciële jacht op bizons werden uit de raad geflikkerd, om te worden vervangen door vertegenwoordigers van de jagerslobby. Mensen die geloven dat het bejagen van de soort goed is voor de overleving hiervan.
Om verdere acceptatie van het idee van het afschieten van bizons in de hand te werken heeft de overheid het succesvolle programma van subsidies voor boeren die meewerkten aan het voortbestaan van de soort stopgezet. Waar boeren -die vroeger de bizon als een schade veroorzakend ondier beschouwden- onder invloed van deze subsidies en de inkomsten uit eco-toerisme het beetje schade wat de dieren aan hun bedrijfsvoering doen makkelijk tolereerden, keert nu de oude situatie terug. In plaats van subsidies, moeten boeren nu schade claimen. Onder het mom van deze economische schade wil men nu zelfs gaan jagen op de grootste populatie van de soort: de 600 exemplaren tellende kudde in het woud van Białowiesko.
In het nieuwe wetsvoorstel wordt een zeer gevaarlijk precedent geschapen: om een schadeclaim toegewezen te krijgen moet eerst een afschotvergunning worden aangevraagd.
Na de bever en de bizon beginnen de prijsjagers hun vizier nu ook al te richten op wolven, en -wellicht- beren. De Poolse overheid heeft gekozen voor een radicale ontmanteling van decennia aan verantwoordelijk natuurbeheer in het voordeel van hen die een dier liever aan de muur zien hangen dan in een bos zien lopen.
Dit alles in de naam van de economie, maar als je het totale bedrag dat wordt uitgekeerd vanwege schade die door beschermde dieren wordt veroorzaakt (16 miljoen złoty, ongeveer 3,7 miljoen euro) tegenover de totale Poolse begroting zet valt het in het niet bij de grotere kostenposten.
Het moge dus duidelijk zijn dat dit weer eens een ideologische beslissing is die PiS doorvoert om haar achterban, en dan vooral die rijke en invloedrijke grootgrondbezitters onder hen tevreden te stellen.
Bron: Gazeta Wyborcza
