Niet alleen maar defensief schoppen doch ook aandacht geven aan constructieve opzetten. Nee, het gaat niet over voetbal. Het gaat over een verwijt aan links. Publicist Owen Jones verwoordt een manco van veel links gesputter.
Links is er vaak van beschuldigd dat het een veel duidelijker idee heeft waar het tegen is dan waar het voor is. Het zou misschien ietwat oneerlijk zijn – maar niet onterecht – om te zeggen dat onze economische visie lange tijd slogans tegen bezuinigingen en privatisering bedroeg, zonder enig overkoepelend idee over het soort van economie dat we zouden opbouwen. De opkomst van Thatchers Nieuw Rechts, nederlagen van vakbonden, globalisering en het einde van de Koude Oorlog – dat breed werd uitgemeten als de dood van het alternatief voor vrijemarktkapitalisme – breidelde links in een defensieve houding, meer gericht op het verdedigen van verworvenheden dan op het aanbieden van een coherent alternatief.
(Guardian [vertaald uit het Engels])
Daarna meent Jones dat plannen van Labour onder Corbyn wel een poging inhouden om iets van een visie te creëren. In hoeverre dat terecht is, laat ik hier in het midden. In het begin raakt de auteur evenwel mijn gevoelen over veel linkse stukken. Kritiek is weliswaar de aanvang van de meeste verandering, maar waar blijft de volgende stap: het zoeken naar alternatieven? Het ergste is wanneer een schrijver vindt dat 'nieuwe wegen' moeten worden ingeslagen. 'Nieuwe wegen', dat is wel de allergemakzuchtigste oplossing, eigenlijk de manier bij uitstek om te zeggen dat je geen flauwe notie hebt van een alternatief.
Het startpunt van Krapuul was eveneens gesputter. De site is opgezet als anti-Wilders. Toentertijd vulde dat een grote lacune omdat de barbaarse ideeën van de geblondeerde Limburger veel te weinig kritiek kregen. Zelfs gedoogsteun aan het kabinet Rutte I was hem gegund. Wilders ziet eruit als een mens, zijn haar ziet er zowaar nog menselijk uit, maar dat houdt op zodra hij zijn mond opendoet. Dan blijkt dat er een eersterangs volk en ongewenst crapuul bestaan. Gelijkberechtiging van ieder mens, en daarmee menselijkheid in zijn algemeenheid, is hem een gruwel. Zolang zijn 'onmenselijkheid' blijft, blijft ook kritiek erop prioriteit.
Maar slechts kritiek lijkt op een vinylplaat met een kras. Je komt niet verder. Gelukkig heeft Krapuul zich ontwikkeld. Stukken met betrekking tot een zoektocht naar alternatieven verschijnen regelmatig. Het gaat er nu om een goede balans te vinden. Alleen focussen op presentatie van diverse andere opties zou tot luchtfietserij leiden.
