Arun Kundnani schrijft voor The Intercept en werkt aan de universiteit van New York. Maar hij is vooral een vernietigend criticus van de oorlog tegen terreur en de groeiende islamofobie die daar een uitvloeisel van is.
In 2002 kwam Bettina Röhl tot de lugubere ontdekking dat de hersenen van haar beruchte moeder, Ulrike Meinhof, bewaard werden in een kast van de universiteit van Tübingen. Na haar zelfmoord in de gevangenis had de overheid de opdracht gegeven om haar brein te onderzoeken. Het zelfde gebeurde met de hersenen van drie andere leiders van de terreurgroep Rote Armee Fraktion. Dat uitgerekend Ulrike Meinhof, een succesvolle journaliste en gevierde intellectuele, besloot om toe te treden tot een ondergrondse terreurorganisatie die dood en vernieling zaaide in het Duitsland van de late jaren 60 en vroege jaren 70, moest wel iets te maken hebben met een neurologische afwijking.
De anecdote staat in het boek The muslims are coming! van de Britse onderzoeker, journalist en schrijver Arun Kundnani.
“Het is belangrijk om de oorlog tegen terreur in de bredere historische context te zetten van politiek geweld”, zegt hij aan een restauranttafeltje in een zijstraat van de autovrije boulevards van Brussel. Hij reisde van New York – waar hij lesgeeft aan de NYU en freelancet voor The Intercept, jawel, de nieuwssite van Glenn Greenwald – naar België voor een symposium aan de KU Leuven.
“Ik vind het interessant om te onderzoeken hoe overheden lang voor 9/11 probeerden zin te geven aan politiek geweld. Dat overheden weigeren om de politieke oorsprong van dergelijk geweld te zien is een constante. Mensen willen terroristen zien als individuen met een psychische storing. Dat Ulrike Meinhof koos voor terreur moest wel te maken hebben met een neurologische afwijking.”
“Je ziet dat ook in de manier waarop terreurexperten lang voor 2001 naar het politieke geweld in het conflict tussen Israël en Palestina keken. Het geweld wordt niet geanalyseerd als een product van de militaire bezetting van Palestina maar wordt gezien als een soort fanatische erfenis van de Arabische cultuur. Voor experten die deel uitmaken van een overheid die warme broodjes bakt met de Israëlische autoriteiten is dat natuurlijk een veel comfortabeler uitleg. Oef, het heeft niets met onze politiek te maken maar alles met hun cultuur. Zo zie je hoe racisme om de hoek komt kijken bij de manier waarop terreur weggeredeneerd wordt. Het is een manier om politiek geweld te depolitiseren.” (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
