Nuit Debout is wellicht eveneens als Occupy en de Indignados een vaag gearticuleerd protest tegen de uitwassen van het neoliberalisme. Een boel mensen hebben schoon genoeg van de continue leugens en manipulaties vanuit de huidige status quo in de vorm van overheden, banken, multinationals en mainstream media. De verzetsacties zijn droomvoer voor anarchisten, anti-kapitalisten en andere chaoten. Het protest op zich lijkt voor hen belangrijker dan de ontwikkeling van een alternatief. Dat roept weer weerstand op. Zo ziet een doorgewinterde activist van een tegenpartij liever concrete acties tegen misstanden in plaats van ‘geleuter door postmoderne studenten‘. Hij vindt een herhaling van Occupy gruwelijk. Het geeft volgens hem te denken dat prozaïscher dagelijkse acties, stakingen, demonstraties, blokkades en confrontaties met de politie niet meer aandacht trekken. Daarentegen voelt een aloude anarchist nostalgie opwellen, vleugjes revolutie. Hij heeft verslag gelegd van vroegere Occupy-acties in Tilburg. Daaruit moeten lessen worden getrokken. Welke lessen? Verder dan het belang van samenkomen komen die niet. Maar zowel bij lokale acties als bij eindeloze samenkomsten ontbreken vooruitzichten op een structurele verbetering van de positie van de werkende klasse.
Lessen lijken in Parijs wel opgepikt te worden. In ieder geval ziet een deel perspectief in DiEM25. Nu is DiEM25 nog slechts een beweging in opbouw. Maar diens primaire doel om Europa te democratiseren is al heel wat concreter en realistischer dan anarchistische en anti-kapitalistische verre vergezichten. En het gezicht van DiEM25 naar de buitenwereld toe, Yanis Varoufakis, heeft aan den lijve ondervonden hoe het werkt in de politieke top. Hij moet in staat zijn goed in te schatten waar zwakheden van de elites liggen en tevens in staat zijn sterktes van massaprotesten naar voren te laten komen. Wanneer het spontane van Nuit Debout en het perspectief van DiEM25 de handen ineen slaan, is een succesvolle strijd tegen het uitdoven van de Verlichting mogelijk.
