Oude tijden herleven. Dat zie je terug in allerlei zaken. Zo is angst weer hèt thema voor de West-Europese bevolking. Politiek, media, je eigen leven, het gesprek met de buren, het gaat vrijwel over niets anders meer als je sociale media, maar ook de reguliere media mag geloven. Het is niet meer voldoende onzeker te zijn, je moet bang zijn, net als in de afgelopen 2000 jaar. Het is terecht dat je bang bent. Angst voor de toekomst, de leefomgeving, de regering, het vreemde, je wordt van alle kanten bedreigd. Alles wat goed lijkt is misschien wel fout. Dat is wat burgers vandaag de dag met elkaar delen: een diepgeworteld wantrouwen tegen alles. Sommigen gaan daarin heel ver en etaleren een continue paranoïde woedeuitbarsting. Degene met de beste communicatiekwaliteiten (trefwoordjes) kan daarmee maatschappelijk aanzien verwerven, veel geld verdienen en politieke macht veroveren.
Angst is al decennia een beproefd middel om te regeren, druk uit te oefenen en de situatie naar je hand te zetten. Dat kan werken als iedereen erin meegaat, er een administratief systeem omheen gebouwd wordt en ieder verzet daartegen in de kiem gesmoord wordt. Als iedereen bang is dan heb je draagvlak. Gisteren was er een debat met Republikeinse kandidaten voor het Amerikaanse presidentschap, zonder Trump. Naast schoppen tegen Trump was angst voor de moslim hèt onderwerp van de gesprekken tussen moderatoren en deelnemers. Slechts 1% van de VS-bevolking is moslim en hun aandeel op basis van religie of afkomst is te verwaarlozen in de statistieken van de vele doden door schietgeweld, huiselijk geweld, aanslagen, verkeerd gegeten en verkeersongelukken. Trump kan gewoon zeggen dat hij nog steeds president wordt als hij iemand op straat neerknalt. Dat is blijkbaar niet iets wat een angstbeeld bij het electoraat oproept.
In het 2200 zielen tellende Luttelgeest besloot de burgemeester een noodbevel uit te vaardigen vanwege een bijeenkomst voor inwoners over de komst van asielzoekers in het lokale asielzoekerscentrum. Dat is er al jaren en er is geen enkel noemenswaardig probleem, tenminste als je de problemen van asielzoekers zelf niet meetelt. De regionale Omroep Flevoland wist van niks. Hun werd door de politie toegang geweigerd en in een straal van vijf kilometer rondom de plek waar die avond de democratie gevierd zou worden mocht zich geen journalist bevinden. Volgens de officiële verklaring was dit om ongeregeldheden te voorkomen. Er zijn nogal wat opstootjes geweest rond eerdere burgerbijeenkomsten en dat is deels de schuld van de media, vindt men.
Dat geldt zeker voor de Telegraaf-periferie zoals de publieke(!) omroepen WNL en Powned en het digitale schoolplein voor de eeuwige jeugd GeenStijl, die dagelijks de bevolking opjutten met hatelijkheden, doemscenario’s, angstbeelden, schofferingen en intimidaties, zoals dat in het christelijke West-Europa al eeuwen gebruikelijk is. Maar met het standaard verbieden van de pers om verslag te kunnen doen van een gemeentebijeenkomst is een nieuwe grens overgegaan. Het is een regelrechte aanslag op de democratische rechtsstaat en in strijd met de grondwet. Als je journalisten wel en burgers op zoek naar geweld niet als bedreiging ervaart dan ben je ook niet in staat beleid te maken om vooruit te komen en een dorp, stad laat staan land te besturen.
Waarom worden journalisten geweigerd en burgers die zich niet kunnen gedragen en beheersen niet? Of waarom wordt een burger die vrouwen toeschreeuwt dat ze verkracht kunnen worden omdat ze het wat hem betreft verdienen niet gearresteerd en de vrouwen tegen wie dat geroepen wordt wel? Waarom worden deze vrouwen door (mannelijke) trendwatchers, bekende Nederlanders en media-iconen tegen betaling weggezet als NSB’ers en te lelijk om verkracht te worden? Wat is de bijdrage aan de discussie over maatschappelijke onderwerpen door te roepen dat je liever AIDS dan moslim hebt of niks tegen zwarten hebt zolang ze maar werken? Waarom is men bang voor een waardige, intelligente, fatsoenlijke persoon met een mening en wordt een schuimbekkende bullebak die straalbezopen alles en iedereen in elkaar wil slaan in bescherming genomen?
Pingback: De geheime agenda van de neoliberale politiek | Krapuul