Sinds ze in 2010 het ‘Europees economisch bestuur’ op poten zette, doet de Europese Commissie nog wel iets meer dan blaffen. Ze deed het nodige om ook te kunnen bijten. Het loon (en dus ook de vakbond) ligt onder vuur. Men wil voor de lonen een maximum opleggen, een loonplafond, maar geen bodem, geen minimumloon op Europese schaal. Harmonisatie dus, maar naar beneden. Wanneer vakbonden op een dergelijke manier aangevallen worden, zoeken ze nieuwe strategieën om het loon centraal te stellen in hun eisen.
Het loon, en bijgevolg ook de vakbond, worden vandaag sterk op de korrel genomen door de Europese autoriteiten. Het loon als onderhandeld recht behoort tot de kern van de vakbondsidentiteit. Het was lange tijd een zuiver nationale aangelegenheid, die met het Verdrag van Maastricht expliciet buiten de bevoegdheid van de Europese Unie (EU) lag. Maar sinds de invoering in 2010 van het nieuw “Europees economisch bestuur” (Europact, sixpack, enzovoort) hebben de economische actoren van de EU het loon gekidnapt. De Europese Centrale Bank (ECB), het Directoraat Economie en Financiën van de Commissie (DG ECFIN) en de Ministerraad Economie en Financiën (ECOFIN-Raad van de EU) hebben het loon herleid tot een statistiek over de ‘arbeidskost’, een indicator die laag moet gehouden worden om aldus de competitiviteit te verbeteren. Zou het loon dan van een nationaal onderhandeld recht naar een Europese marktprijs geëvolueerd zijn?
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
