Het laatste dat ik van hem gelezen heb was een driehoeksverhaal over anarchistisch contact in de antikoloniale strijd tussen Spanje, de Filipijnen en Cuba. De drie landen waren verbonden in een koloniaal rijk dat al ernstig vervallen was en dat in 1898 door de Verenigde Staten de doodsteek werd toegebracht – Under Three Flags: Anarchism and the Anti-Colonial Imagination. De schrijver, Benedict Anderson, heeft naar mijn mening de belangrijkste en begrijpelijkste verklaring van de staat en de bijbehorende op fictie gebaseerde kwaal “nationalisme”. Imagined communities, Verbeelde of ingebeelde gemeenschappen. Juist omdat de consequentie van zijn beschrijving in feite een aanbeveling tot anarchisme is – en neen, hij was geen anarchist, al had hij wel belangstelling voor de gedachten – zal het niet erkend worden door de al even ingebeelde “gemeenschap” van politicologen. De Staat dient serieus genomen te worden.
Natuurlijk is “Nederland” ook een ver- of ingebeelde gemeenschap, van Cadzand tot Hongerige Wolf. Met zijn “traditie” als Zwarte Piet.
Benedict Anderson in in zijn slaap overleden – misschien het wenselijkst voor de overledene zelf en de grootste schok voor onvoorbereide nabestaanden.
Uitlui namens zijn uitgevers.
Gelegenheid om even terug te verwijzen naar de plaatsen waar hij op Krapuul genoemd is: hier en hier.
P.S.
Abdullah Öcalan is als lezende gevangene niet alleen door Murray Bookchin maar ook door Benedict Anderson geïnspireerd.
