Wil je aansluiting van Nederland bij Duitsland?

De economische crisis in de EU duurt voort. De vluchtelingencrisis duurt voort. De oorlog met Islamitische Staat intensiveert. De staat van anarchie, waarbij iedere regering van elke EU-lidstaat voor haar eigen belang gaat, duurt voort.

Poolse Landdag
Vooral die anarchie is de pest. In 2011, in ‘De eurozone: een bar en boze versie van de Poolse Landdag‘ twijfelde ik nog over het voortbestaan van de euro en daarmee van de EU. Inmiddels denk ik dat de EU zal desintegreren. Brexit, de exit van Groot-Brittannië uit de EU, zal het eerste schaap over de dam zijn. Voor iedere bevolking en zeker voor de insulaire Britten functioneert de EU als een onberekenbaar monster, waarop slechts in zeer beperkte mate democratische correcties mogelijk zijn. Een ons-kent-ons elite, een nomenklatoera bepaalt. Dat systeem wordt hoe langer hoe minder gepikt.

Omvorming van het systeem vereist aanpassing van het Verdrag van Lissabon. Maar dat verdrag zit in beton gegoten. Alle EU-lidstaten moeten instemmen met een verdragswijziging. Er komen evenwel steeds nieuwe lidstaten bij, met ieder zijn eigen agenda, wat consensus langzaamaan onmogelijk heeft gemaakt. Als de EU uitermate gebrekkig en te weinig democratisch functioneert, en omvorming onhaalbaar is, blijft desintegratie als ultiem vooruitzicht over.

Beer
Niet dat ik blij ben met desintegratie. Er is ook nog de vriendelijke beer Poetin. Die zal geen traan laten over een verbrokkeling van de EU. Vooral voor de oostelijke EU-lidstaten, die economisch compleet in een moeras zullen terechtkomen, zal een aanbod om toe te treden tot Poetins Euraziatische Unie een ‘offer you can’t refuse’ zijn. Ik voel weinig voor een ‘poetinisering’ van Europa. Maar goed, dat is gevoelsmatig en ik heb er eigenlijk geen goede argumenten voor of tegen. Ik weet gewoon te weinig van Rusland af.

Ins Blaue hinein
Waar ik gevoelsmatig eveneens moeite mee heb, is een aansluiting van Nederland bij Duitsland. Misschien speelt WO-II nog ergens in mijn achterhoofd. Rationeel kan ik er echter weinig tegenin brengen. Duitsland is tenslotte een democratie, alhoewel men daar een ondemocratische kiesdrempel van vijf procent voor het parlement (Bundestag) kent. Meer persoonlijk heb ik van een enkele, in Duitsland wonende medewerker van Krapuul voornamelijk positieve berichten vernomen.

In dit verhaal komt de aansluiting van Nederland bij Duitsland wellicht ins Blaue hinein – om vast te wennen aan Duitse uitdrukkingen – op de proppen. Maar als je democratische zeggenschap over je lot wilt, moet je de keuze hebben om op Angela Merkel te stemmen. Zij bepaalt tenslotte grotendeels de koers van de EU. Wanneer de EU desintegreert, en je Poetin niet al zeer vertrouwt, zal Duitsland nog meer dan in de huidige situatie de politieke lijn bepalen, temeer daar Nederland economisch op Duitsland is aangewezen. Voorts is bij Anschluss een vrij grote mate van zelfstandigheid voor Nederland gegarandeerd omdat Duitsland een federatie is. Als deelstaat kan Nederland ongetwijfeld zijn eigen taal en cultuur behouden. Misschien mag Willem-Alexander als culturele uiting zelfs in zijn Gouden Koets blijven rijden.

Denkpiste
Oké, dit vertoog zal voor vrijwel een ieder een ver-van-mijn-bedshow zijn. Maar je moet voor het bereiken van een socialere maatschappij voorbij vandaag de dag durven denken. En een socialere maatschappij impliceert politieke zeggenschap. Hierbij ontkom je er niet aan tot nog toe nagenoeg ongerepte denkpistes te verkennen.