Gerrit Zalm, Nederlands langst zittende Minister van Financiën. De man die na zijn studie ambtenaar werd en daar een mooie carrière maakte. Hij zal alles weten van politiek, anders kom je niet zo hoog in die boom. Ook is hij gewend alleen te werken met andermans geld, dat er altijd in overvloed is, want als er tekort is dan gaan de belastingen gewoon omhoog. Makkelijk toch?
Nadat Gerrit in de politiek uitgespeeld was, dacht hij dat het wel eens leuk kon zijn om in het echte werkende leven iets te gaan doen. Maar uiteraard wilde hij niet te veel inleveren, dus het moest wel een baan zijn, waar ook heel veel geld gewoon binnen kwam. Zonder al te veel gedoe. Die baan vond hij bij de DSB. Dirk was zo trots als een pauw dat hij iemand als Gerrit binnen kon halen, gaf toch wat serieus cachet aan zijn zaak. Soort lompenboer die in een pand naast de Bijenkorf gaat zitten, of zo. Of zoals mensen die hun Hema boodschappen in een Bijenkorf of ander ‘voornaam’ merk tas doen. Gerrit kreeg nog wel instructies van de DNB, maar Gerrit had geen idee waar hij in verzeild was geraakt. Bij de DSB was Dirk de baas, en dat was Gerrit niet gewend. Die was al zo lang gewend dat hij de baas was, dat hij daar niet mee om kon gaan. En Gerrit kreeg niks veranderd, of dat nu wel of niet zijn intentie was, Dirk’s wil was wet.
Toen het Gerrit te heet werd onder de voeten, was het handig dat hij nog wat mensen kende in Den Haag, Wouter Bos schoot hem te hulp. Er was nog een leuke post vrij bij de ABNAMRO. En Gerrit zou wel gek zijn om geen ja te zeggen. Nee zeggen kon hij toch al niet, dus ook hier weer ‘ja!’. Naast Wouter was daar ook nog Jan Kees de Jager die Gerrit de hand boven het hoofd hield. Gerrit mocht na de ondergang van de DSB gewoon blijven zitten bij de ABNAMRO (inmiddels onder staatstoezicht). Toch altijd fijn als je de juiste mensen kent. Volgens Jan Kees was de DNB (toen nog hoogste man, Nout Wellink, ook al goed om te kennen) alleen maar lovend over Gerrit, hij vergat daarbij een kritisch rapport van de AFM.
Ook bij ABNAMRO kon Gerrit zijn verleden als almachtige ambtenaar niet vergeten en zodra het enigszins beter ging, werden er weer giga salarisverhogingen uitgedeeld. Dit tegen de zin van de belastingbetaler en de toezichthouders. Gerrit moest bakzeil halen en het feestje op de beurs moest uitgesteld. Dat was Gerrit zijn straf, verder niets.
Maar onlangs was het dan zover! Gerrit mocht naar de beurs met de ABNAMRO, wat een feest!!!! Een schaterlachende Zalm en een gong, ge-wel-dig!!!!! Dat de belastingbetaler dit mede mogelijk heeft gemaakt met de redding van de failliete boedel van de ABNAMRO, want laten we eerlijk zijn, de bank is gewoon failliet, mocht de pret niet drukken. Sterker nog, Gerrit vindt het heel normaal om nog steeds met andermans geld te spelen. En als hij dan wat verliest, ach wat maakt dat uit. Er is genoeg voor hem en zijn vrinden en dat is het belangrijkste. De belastingbetaler zal hem een worst zijn, daar heeft hij toch niets mee te maken? Die heeft hij jaren uitgeknepen, dat is zijn roeping, en hij wil dat dat dolgraag nog een poosje blijven doen. En als het aan de DNB of de politiek ligt, zal hem dat nog wel een tijdje lukken.
De blunders die deze man heeft begaan, zouden een ander zijn baan kosten. Doordat hij de juiste mensen kent, kost het hem helemaal niets. Het levert alleen maar op. Bewijst des te meer, dat het niet van belang is wat je kent, maar wie je kent. En daar word ik heel treurig van.
