Het gaat niet goed met de grutto, die in Nederland verreweg zijn/haar grootste broedareaal heeft. De gesubsidieerde grootschalige landbouw/veeteelt geeft geen ruimte aan deze vogel die in hoge mate van de tamelijk ongeschonden Nederlandse grasvlakten afhankelijk is.
Misschien juist doordat het zo slecht gaat is de grutto tot Nationale Vogel gekozen (jazeker, mede met mijn stem – als duinenverkenner, Waterlandbehoeder sinds vele jaren en nog zo wat kon ik niet anders).
Er is campagne gevoerd voor de grutto in de hoop dat het de bescherming ten goede komt.
“Als ik de marels zo hoor roepen, kan ik niet bij de les blijven!” zei een Texelse leerling in het begin van de vorige eeuw tegen zijn leraar Jac. P. Thijsse, toen hij een standje kreeg. Hij wist dat meester daar wel begrip voor had. Marel is Texels voor grutto. Thijsse heeft er voor gezorgd dat er weidevogelreservaten op het eiland kwamen, ook voor de grutto. De meeste grutto-nesten op het eiland liggen in de reservaten van Natuurmonumenten aan de oostkust. Ook in natte duinweilanden broeden enkele paren.
(Lees verder bij de bron van dit citaat).
