Een van de leukste én meest onderschatte bands uit het punktijdperk. De band maakte twee albums vol prachtige, melodieuze gitaarrock (The Only Ones en Even Serpents Shine) die voor geen meter verkochten. Voor de derde lp (Baby’s Got A Gun) schakelde de band over naar een veel commerciëler geluid, wat de verkoopcijfers niet opkrikte, maar wel een deel van de oude aanhang verdreef. Voor zanger/tekstschrijver/componist Peter Perret was het gebrek aan erkenning aanleiding de band in 1981 te ontbinden. Thematisch was de groep een vreemde eend in de bijt, Perret’s songs handelen vrijwel uitsluitend over dysfunctionele relaties, bepaald geen populair thema tijdens het zwaar gepolitiseerde punktijdperk.
De eerste twee hierboven genoemde lp’s zijn klassiek, maar wie de band écht op haar best wil horen, luistert naar de sessies die The Only Ones deden voor het programma van John Peel. Te vinden op Youtube: hier, hier en hier.
I see a woman with death in her eyes
But I don’t have the time to pray
For her salvation or for her soul
But in the darkness, and in the light
I have found some hope
Of me getting out, from this underground
I can’t wait to get back home, back home
For dreams that don’t come true
She’s like a woman whose whole life is dissolved
She’s the living proof
That all that glitters is not gold
And even serpents shine
Ah…she got bitten then, she’ll get bitten again
While I’m sitting here watching the tide, coming/come in
For the state you’ve gotten yourself in
Oh I know it’s impossible for you
To ever be the same person again I got us into this, I’ve gotta get us out now
It’s you and me all the way
From here to eternity
It’s you and me all the way
