Hoe een christelijke krant het weigeren van “gelukszoekers” goed denkt te praten

Je vindt jezelf een kwaliteitskrant, je bedient liefst – want ook van hogerhand is dat de bedoeling – de xenofoben op hun wenken want zo hoort het in Nederland dezer dagen.
Je beroept je er op dat je oecumenisch bent, van huis uit ben je gereformeerd, dat is ook de achtergrond van je ontstaan als verzetskrant. Tijdens de Duitse bezetting dan.

Weet je wat: je geeft een stuk de kop “Bijbel stelt eisen aan opvang vluchteling”. Er valt te sjoemelen met de naastenliefde, met de vraag “Wie is uw naaste?” Die laatste vraag komt niet eens aan de orde want het stuk is geschreven door een rabbijn. Die heeft geen boodschap aan de boodschap van Jezus van Nazareth. Hij heeft het over de “burgerlijke jaartelling” om iedere verwijzing naar Christus maar helemaal te vermijden. Vanuit zijn oogpunt begrijpelijk. Vanuit dat van Trouw eerlijk gezegd naar mijn mening doortrapt en verachtelijk. De autoriteit van een rabbijn kan niet zomaar aangevochten worden en christelijke theologen blijven buiten beeld om de afwijzende boodschap te presenteren.

Opgelucht kun je de deur sluiten als Trouw-christen voor die gelukszoekers.

AANVULLING:

Het Reformatorisch Dagblad, dat zich niet op een verzetsverleden kan beroepen, evenmin als de partij waaraan de meeste lezers v/m de voorkeur geven, integendeel, heeft een uitgebreide versie van dit verhaal, waarin botweg gezegd wordt dat Israel een miljoen vluchtelingen heeft opgenomen “de afgelopen jaren” (geen verdere toelichting, want het is simpelweg uit de duim gezogen).