First learn how to smile…
Kent u die glimlachjes? Van onze politici? Moet u eens op letten. Iedere keer als een journalist een vraag stelt, verschijnt er op het gelaat van de politicus een klein glimlachje. Ze doen het allemaal. Ze horen de vraag aan. En vlak voordat de zoveelste spin van hun lippen rolt, muteert de mond kortstondig tot een bloedeloos streepje tanden. Dat is mediatraining. En onze politici gaan dus allemaal naar dezelfde mediatrainer. Waarschijnlijk een kwestie van groepskorting.
Sinds vandaag, sinds Griekenland tot Europese strafkolonie is gedegradeerd, weten we wat dat glimlachje nog meer betekent. Het betekent: wij vertellen de pers wat ze op moeten schrijven en uitzenden, namelijk dat de Grieken de nieuwe moslims zijn. Of beter nog: de nieuwe Arubanen. Want we hebben echt geen wetenschappelijke studie nodig naar de effectiviteit van de wurgklem om vast te stellen hoe simpel het is om een heel volk het leven uit te knijpen. Het betekent ook: wij vegen onze reet af aan democratische grondbeginselen. En dat kunnen we doen omdat jullie arm, achterlijk of apathisch zijn. Of alle drie, natuurlijk.
‘Hoppa. Weer 80 miljard naar de Grieken’, kopt de Telegraaf vanochtend. Het is rancuneus, haatdragend en zet het door politiek en bancair Europa verpauperde Griekse volk weg als uitvreters. Opnieuw manifesteert de wakkere krant zich als onwelriekende spreekbuis van het bierhijsende, barbecuevretende deel der natie dat zich bij voorkeur lallend laaft aan het heidens gekrijs van de Toppers of het in alcohol gedrenkte kadaver van volksheld Hazes. Maar ook het weldenkende, degelijk opgeleide volksdeel kijkt bangelijk de andere kant op en maakt zich slechts zorgen over bijtelling op de leasebak, de beugeltjes van hun gebroed of een nieuwe vakantiebestemming, bij voorkeur een badplaats waar geen verzopen vluchtelingen aanspoelen. Voorts knikt men instemmend mee met de benepen oprispingen van intellectueel vedergewicht Rutte. Of blaast de burgerlijke loftrompet over de beschamende uitval van Guy Verhofstadt, die ooit met massamoordenaar Khadaffi in bed kroop om het Belgisch casino Fortis Bank van een bankroet te redden. Ach, ieder volk krijgt tenslotte de leiders die het verdient, zo luidt de volkswijsheid.
De Europese droom van vrede en eenwording is met het ‘Griekse dictaat’ definitief vervlogen. En passant stemt deze declaratiemachine annex banencarrousel die zich parmantig parlement durft te noemen, afgelopen week geruisloos in met TTIP en overhandigt daarmee de sleutels van onze democratie aan het mondiale bedrijfsleven. Niets om je druk over te maken. Het is een formalisering van een al langer bestaande werkelijkheid. We hangen al veel langer in de uitverkoop. Onze pensioenpotten, onze spaarcenten, onze sociale premies, onze wetten, onze democratische instellingen kunnen binnenkort vrijelijk bepoteld worden door de grootste graaiers van deze planeet, de architecten van onze klimaatcrisis en hun kwijlende schoothondjes: onze gekozen politici.
Gelukkig kunnen we nog zeggen wat we denken. So fucking what!? Ventileer die verrekte vrijheid van meningsuiting maar op Facebook, dan kunnen we ondertussen een persoonlijk consumptieprofieltje opmaken om je nog meer onnodige bende te verkopen. Of als je echt de wijsneus wilt uithangen, ga je maar vanachter je glaasje goedkope Chardonnay een potje zitten twitteren. Dat zal indruk maken. Daar vallen regeringen over. Dat zal onze gemolesteerde democratie er weer helemaal bovenop helpen. Wij zetten ondertussen even de Griekse bankautomaten stil. Wie denken die sloebers wel dat ze zijn!? Met dat hondsbrutale ‘Oxi’? Wacht maar tot ze geen medicijnen meer hebben. Of geen vreten. Dan piepen ze wel anders.
Het is de moraal van de maffia. De wet van de jungle. Met onze Jeroen voorop. Jeroen Dijsselbloem, het excuustruusje van Frankrijk en Duitsland die elkaar zijn baantje niet gunnen. Jeroentje is vanaf vandaag moeder Merkel’s ‘lieber Bubi’. Jeroentje gaat een glorieuze toekomst tegemoet, knagend voorop in de grootste sprinkhanenplaag die deze planeet ooit geteisterd heeft: de bancaire sector.
Maar Jeroentje is altijd al het slimste jongetje van de klas geweest. Ook hij glimlacht voordat hij antwoord geeft. Maar dan gebeurt er iets merkwaardigs. Zijn antwoord komt meestal terwijl hij haastig wegloopt, uit de hoek van zijn scheefgetrokken mond. Moet u eens op letten. Alsof hij zijn peilloze dedain voor die zogenaamd controlerende pers nauwelijks kan bedwingen. Maar blijven lachen. Zoals hij op mediatraining heeft geleerd. Arme Jeroen.
John Lennon dichtte vorige eeuw: ‘There’s room at the top they are telling you still. But first you must learn how to smile as you kill. If you want to be like the folks on the hill. A working class hero is something to be.’ Zie hem grimlachen. Zonder ziel. Zonder hart. Op zijn mond is de grijns van een dode geplakt. Arme Jeroen. Hij is moreel bankroet. Net als wij, trouwens.
